We meet ourselves time and again in a thousand disguises on the path of life. #Carl_Jung ما بارها و بارها خودمان را در هزار لباس مبدل در مسیر زندگی ملاقات می کنیم. #کارل_یونگ

« تمنای سوژه همیشه تمنای دیگری»

چند قدم جلوتر بود، كه مرُد!

تقریبا مانی Almost Mani

یک #انقلاب روند تدریجی ارتقا سطح آگاهی ست. #مهسا_امينى

Every era has its own specific difficulties and dangers. The disease which specially threatens this generation is restlessness, distraction and dissipation of intellectual and moral resources. It’s consequence is exhaustion and nervous collapse. And it’s symptom is hurry. هر

Epistemic Trust

Are we still crying after all this time? Always 💔

قصه ى تلخ اين بود كه من حتّى با دروغ، به بالاى درخت انگور نرسيدم…

«بنویس اکنون کجاست رؤیامان کجاست؟ کجاست بندبند استخوان‌هامان کجاست؟ کجاست حرف‌های گمشده که می‌خواست گوش دنیا را کر کند؟» #محمّد_مختاری

نوروز فرخنده باد❤️ به اميد سالى پر از رشد، آزادى و مهربانى…

قصه از‌ اين قرار بود: نبودنش سخت، اما بودنش هم به كفايت نبود. ترجيح ميداد غمگين باشد تا درماندگی پوسته پوسته اش كند. باور داشت، كه تدريج غم را فرو مى اندازد؛ اما درماندگى به آهستگى تو را از خويشتن تهى مى سازد.

"كسى را به عنوان شريك عاطفى انتخاب كن، كه بتوانى با او به جنگ بروى". اين جمله از عهد عتيق شايد به صورت تحت اللفظى خيلى جدّى گرفته شده است. من بر اين باورم كه ترجمان عملكردى تر اين نقل قول شايد اين باشد: •كسى را انتخاب كن كه بتوانى با او در يك مناقشه، شانه به شانه حركت كنى، تا

مهر

از سفر بازگشته ام سفر از من باز نميگردد #شمس_لنگرودى

#Easter

فقط جسم م اينجاست… كه آن را چون توبره اى سيمانى بر زمين ميكشم… روان م پرسه ميزند، شناور در ميان… مادرم… برادر… گربه هايم… دوستان اندك م… روان درمانجوهايم… كوچه هاى شهرم… … نيچه در من نجوا ميكند "عشق به سرنوشت"… اميد "هنوز" در من نبض ميزند… #ايران

#هالوین

آتش يه استعاره است... استعاره اى از بى كفايتى... سو مديريت... طمع…جهل …دشمنى… درختان ما طعمه ى آتش نشدند... طعمه ى استعارات شدند... #هيركانى #آتش_سوزى #ايران