از یک جایی به بعد می‌فهمی که "پذیرش" مهم‌ترین چیزه. پذیرش غم‌ها، پذیرش از دست‌ دادن‌ها، پذیرش تنهایی، پذیرش واقعیت‌هایی که نمی‌شه تغییرشون داد و در نهایت، پذیرش همون چیزی که هستی.

آدم دوزاری رو هر کاریش هم بکنی باز دوزاریه!

این چالش محتویات داخل کیف رو دیدم، فقط منم که قرص ضد درد و قرص ضد ریفلاکس و اینا همیشه همراهم هست؟! کلا قرص برای من موضوع مهمیه! یعنی ممکنه کیف پولم جا بمونه ولی قرص هست!

J'suis pas bien dans ma tête, Maman

من ۳۰ سال هست که می‌دونم اگه یه ربع زودتر پاشم به موقع می‌رسم همه جا ولی ۳۰ ساله نمی‌تونم. 🚶🏻‍♂️

امروز از خواب پا شدم و واقعاً تاریکی همه مغزم رو فراگرفته. بعد من اینجوری بودم که وا.

لطفا ساکت بودن رو برای صبح‌ها نرمالایز کنید.

Then before you know, you lose some people close, Forcing you to manage your pace, Found your capacity for love and tragedy, Embracing how things always change.

زمستون واسه خوشتیپ بودنه تابستون باید ببینی با کدوم لباست نمیپزی از گرما همونو بپوشی نه رنگش مهمه نه ست بودنش

It's like I'm living her dream and weird enough it makes her feel proud.

به فرزندان خود «صبر کردن» بیاموزید.

عاشق خونه‌ی قبل مهمونم؛ اون یک ساعت طلایی که همه‌چیز مرتب و آماده است و منتظر زنگ در نشستی.

من میدونم سریال Handmaid's Tale سریال قشنگیه و ارزش دیدن داره، ولی هر بار شروع میکنم به دیدن یک خشمی از پشت مغزم به جلو میخزه و نمیذاره لذت ببرم از این سریال‌. همون اوایل سریال هم موندم‌. هی طاقتم تموم میشه ول میکنم، بعد از یکسال چون داستانش یادم میره دوباره از اول شروع میکنم.

Far far away, find comfort in pain.

این چند روز من واقعا فهمیدم دوست خوب و جامعه‌ی دوستی، خیلی سرمایه‌ی خفنیه که اصلا راحت به دست نمیاد.

راستش من آدم صبوری نیستم. آخه وقتی انتخاب دیگه‌ای جز صبر نداری؛ اسمش«صبر» نیست، اسمش «جبره». من مجبورم!

چرا تهران بوی پیف پاف میده امروز ؟

از این توییت یکسال و نیم میگذره و من همون دوزار حس تعلقی که هنوز داشتم رو هم از دست دادم. همش دارم جستجو میکنم‌. هنوز دارم جستجو میکنم.

اصن باورم نمیشه مردم دارن عکس بچگیشون رو پست میکنن که ثابت کنن نه ما بچه بودیم خوشگل بودیم!!! جدی جدی مردم برای خاص بودن هر کاری رو بدون فکر میکنن!

The f**king silent treatment.