روزی این دست همراه هزاران دست دیگر بالا خواهد رفت وبا افتخار سرود ای ایران را خواهیم خواند آن روز روز سقوط ظالمین قاتلین دزدانی است که این کشور را به تاراج بردند #سیاوش_محمودی #آزادی #شجاعت #پیروزی

رفتی و من به چشم خود دیدم… درد ‌هایی قوی ‌تر از مُردن… مرگ ‌هایی شبیه دلتنگی… زخم ‌هایی شبیه یک بن ‌بست….. این درد ها نابود خواهدکرد پایه ظلمتان را ودر باتلاق کثیف خودتان غرق خواهید شد و آن روز نزدیک است #سیاوش_محمودی

دادخواه خون سیاوشم، که پاکی‌اش قربانی نیرنگ و بی‌عدالتی شد. نمی‌گذارم زخم‌های خاموش تاریخ فراموش شوند؛ از عدالت می‌گویم و فریاد حق‌طلبی سر می‌دهم. هر قطره از خون سیاوش، چراغی است که تاریکی ظلم را می‌دَرَد و آتش حقیقت را شعله‌ور می‌سازد. #سیاوش_محمودی #دادخواهی

سیاوش عزیزم، تو نوری بودی که حتی تاریکی‌های جهان هم نتوانستند خاموش کنند. حضورت در قلبم جاودانه است و صدای بی‌گناهی‌ات تا ابد در گوش زمان خواهد ماند. تو معنای شجاعت و پاکی را برای همیشه در زندگی‌ام حک کردی. #سیاوش_محمودی

سیاوش همیشه پسر لیلا میمونه! #سیاوش_محمودی

سیاوش، جاودانه در قلب ما سیاوش من، پسرم، قهرمان زندگی‌ام… تو ۱۶ سال بیشتر نداشتی، اما قلبت به وسعت یک دنیا بود. دستت خالی بود، اما روحت پر از امید. برای عدالت ایستادی، برای آزادی، برای فردایی که حق تو و هم‌نسلانت بود. اما ناجوانمردانه، بی‌رحمانه، تو را از من گرفتند. اما

#سیاوش_محمودی "تورم فقط اعدادی بر روی کاغذ نیست؛ زمانی که قیمت‌ها بالا می‌رود، فشار آن مستقیماً بر دوش مردم سنگینی می‌کند و این واقعیت است که اقتصاد باید به نفع مردم باشد، نه بر ضد آن‌ها.

دادخواهی، عهدی است با خون پاکی که بر سنگفرش خیابان جاری شد. سیاوش و هزاران جوان آزاده، با قلبی سرشار از امید ایستادند، اما گلوله‌های ظلم جان‌شان را گرفت. با بستن روبان قرمز، یاد و نام‌شان را زنده نگه می‌داریم؛ نمادی از خون پاکی که بر زمین ریخت اما هرگز فراموش نخواهد شد.

سپندارمذگان، روز زن و مادر، بر تمام مادران دادخواه و رنج‌کشیده ایران زمین گرامی باد. مادرانی که با قلبی پر از عشق، اما چشمانی پر از اندوه، برای حقیقت و عدالت ایستاده‌اند. ما صدای بیداری این سرزمینیم، ناممان در تاریخ ماندگار است. #سیاوش_محمودی #سپندارمذگان_دادخواهی

امنیت یا سرکوب؟ حقیقت را نمی‌توان دفن کرد بهشت زهرا جایی است که یاد عزیزان از‌دست‌رفته زنده می‌ماند، اما وقتی آن را به ابزاری برای کنترل و مهار حضور مردم تبدیل می‌کنند، معنای واقعی امنیت گم می‌شود. امنیت واقعی، حاصل اعتماد و احترام متقابل است، نه چتر نظارتی که حضور را محدود و

فرزند ایران، تا آخرین نفس ایستادی… در برابر طوفان خم نشدی، در تاریکی ناامید نشدی، و در لحظه پرواز، نام ایران را در دل داشتی. تو رفتی، اما رد پایت بر این خاک ماندگار شد. چه سخت و چه دردآور بود این وداع… وطن، به خون تو، به فریاد تو، به آرمان تو بدهکار است. یادت در قلب‌ها زنده

این درد فقط یک غم نیست، یک فاجعه‌ی عمیق بشری است. سیاوش من، پسر ۱۶ساله‌ام، هنوز طعم زندگی را نچشیده بود، هنوز هزار رؤیا در سر داشت، اما با تیری از آسمان پر کشید. دلتنگی‌اش هر لحظه سنگین‌تر می‌شود، جای خالی‌اش هر روز بیشتر حس می‌شود. اما این زخم نباید بی‌جواب بماند. خون سیاوش و

من صدای اعتراض ظلم هستم و هیچوقت سکوت نخواهم کرد حتی اگر در بدترین حالت خفقان سکوت وسانسور وبدترین حالت امنیتی باشم من لحظه ای سکوت نمیکنم من هستم باقدرت باوجود سنگین ترین غم در سینه ام. من خود اعتراض هستم با اقتدار بیشتر #سیاوش_محمودی

#سیاوش_محمودی اسطوره تکرار نشدنی تو جان منی عزیز دل مادر

سیاوش عزیزم، داغ نبودنت استخوان می‌سوزاند. تو را از من گرفتند، نه در میدان جنگ، نه از آغوش دشمن، بلکه در سرزمینی که حاکمانش به اسم خدا، کودکان را می‌کشند. حکومت بچه‌کش! حکومت قاتلان آینده! اسمش را دین گذاشته‌اند، اما بوی خون فرزندان ما از هر سجاده‌ای بلند است. من مادر سیاوشم،

برای سیاوشم فرزند دلیرم خون‌هایی که ناحق بر زمین ریختند، فریاد بودند... فریادی از دلِ حقیقت، خاموش در هیاهوی فراموشی. سیاوش نامدارم پسر دلیرم، تو رفتی با قامتی بلند، با دلی پر از شجاعت. در سن و سالی که هنوز خیلی‌ها دنبال رویاهای کودکانه‌اند، تو مردانه ایستادی… با غیرت، با قلبی

به نام آزادی من مادری هستم داغ‌دار، مادری که فرزندش را در راه آزادی از دست داد. فرزندی که تنها صدای حق‌طلبی و آزادگی سر داد، اما پاسخش گلوله‌ای بود که پیشانی‌اش را شکافت. اکنون، پس از آن همه رنج، نه‌تنها داغ فراق فرزند را بر دل دارم، بلکه حتی بر مزارش نیز امنیت و آرامش ندارم.

در خانه‌ام، عکست را پایین گذاشتم… نه از بی‌مهری، نه از فراموشی، بلکه از تکه‌تکه شدن قابِ خاطره‌هایم در صدای انفجار و آتش. خواستم تصویرت بماند، سالم… وقتی خودت را در خیابان‌های همین شهر، با گلوله‌ جنگی که نه رحم داشتن نه شرف. سیاوشم را از من گرفتن. جانِ مادر… سیاوشم… کاش می

حتی یک قدم نه هرگز گر بمیرم هستم... برایت سیاوشم #سیاوش_محمودی

می‌توانم به قشون باشم حتی اگر یک نفر باشم می‌توانم در بدترین جا برایت بهترین کس باشم برای سیاوشم برای وطنم برای دادخواهی برای مبارزه در برابر ظلم برای آزادگی ایرانم کنار نان ایستاده‌ام #وطن #آزادگی #ایران #ایستادگی #یک_نفر_اما_قوی #عشق_به_وطن #پای_وطن_ایستاده #سیاوش_محمودی