Cahit Zarifoğlu'nun “Gönlümün yükünü kaldıramıyorum..” dediği yerdeyim.

Sizin arsız talepkarliğınızdan bana sinir geldi

Güllü dinliycem bira içerek kaliteli zaman anlayaşım bu çünkü

İyi ki doğdun oğlum 🤍

biri saçımı okşasa sabaha kadar ağlayacaktım ama herkes sırtımı sıvazladığı için dimdik ayakta durmak zorunda kaldım

Kimse sizin verdiğiniz bir gram umuda tutunup sabretmek yada sizi idare etmek zorunda değil Sevgi saygı insanı zaptedebilen şeyler ama aksayan bir ayakla her gün kilometrelerce yürünmez. Yolda karşılaşılan çukurları engebeleri düşüp tekrar kalkmaları daha saymadım bile.

Benim hayatla olan savaşım bitti kişileri siktir edin

dururum mateme dilsiz dağ gibi

Biz ne yaşıyoruz ya ne yaşıyoruz

Ecrin su seni çok özledim 🪽

Üzüntüsünü hep saklayan biriyim.

Bu noktaya da sonuçta kolay gelmedik

Sen onu gözünden değil; kendi gözünden tanıdığın için oluyor bu hayal kırıklığı.

Garip bi boşluk var. İyi desen değilim, kötü desen değilim. Bildiniz dimi o hissi?

Sadece birşeye çok ama çok üzülünce başka hiç birşeye bidaha üzülememe diye bir şey var

17 Eylül.

Fazla talepkarsınız ve bu benim asabımı bozuyor.

Yediği kaba pislemeyi huy edinmiş herkes, arkamızdan re re rö yapmayı huy edindi. Canınız sağolsun çocuklar, acıkınca yine gelin.

Arkadaşlar hepinizi cebime attım. Bugün değilse yarın, yarın değilse öbür gün. İçinizden geçicem. Teşekkürler

Geçen gün bir sohbet esnasında “Hayat bundan sonra kimlerin bahçesini yeşertecek? Kimlerin yollarına taşlar döşeyecek? Biraz izleyelim artık.”demiştim. Biraz izleyelim.