فکر میکنم اگه الان عجز و بیچارگی کسی که تصمیم پایان رنجش دست من باشه رو می‌دیدم خوشحال می‌شدم.

ولی دروغ، تقلب و حیله‌گری یه طوری آدم‌ها رو از چشمم می‌اندازه که دیگه هیچوقت احساسم مثل قبلش نمیشه.

آخیشش بالاخره رسیدم به خوش گذرونی و تفریح آخر هفته.

یه جوری هم کوچولو کوچولو داره هر روز توی قلبم خونه‌اش رو بزرگتر میکنه که خودم هم باورم نمیشه.

بوی کوفته بلند شده و من احساس خوشبختی می‌کنم😋

نور ماه افتاده وسط اتاق. خواب از سرم پریده و به جاش هزار تا فکر و خیال جدید جاشو پر کرده. یه ذره دیگه بگذره دیگه کله‌ام روی بالشت جا نمیشه انقدر که باد کرده؛ شایدم ترکید، خدا رو چه دیدین.

بازم مهمون جدید دارم😍 و چون از صبح برای همه تعریف کردم باید به شما هم می‌گفتم :)

دلم سیلی زدن می‌خواد. بی وقفه، طولانی مدت و محکم.

دیدم یکی که با هم هیچوقت حرف نزدیم برام یه منشن چرت و پرت گذاشته رفتم چند تا توییت ها و منشن‌هاشو نگاه کردم، توی همه‌اش یه بد و بیراهی بود. چی میشه که انقدر از همه چی عصبانی هستن بعضیا؟

گلی که برام فرستاده قشنگ‌ترینه؛ خودش هزاار برابر از گلش قشنگ تر.

نمیدونم جایزه‌ی کدوم کار خوبمه. تماشا کردنش رویای شیرینی بود؛ میتونم تا مدت ها با یادآوریش لبخند بزنم.

مریضم، یه آقای ۶۰،۷۰ ساله‌ی گوگولی، اسم خانومش رو توی گوشیش "عزیزم فدات" سیو کرده بود.

از این ایموجیه(😉) خوشم نمیاد. یعنی یه غریبه رندوم اینو برام بذاره خوشم نمیاد.

فکر میکردم سوال متوسط رو به آسون طرح کردم. امتحان گرفتم از ۲۷ نفر ۱۲ نفر پاس شدن.

کوچیک که بودم مامان بزرگم میگفت توی هر اناری یه دونه‌ی بهشتی هست، اگه موقع خوردنش مراقب نباشی ممکنه اون دونه زمین بیفته. الان هر دفعه که انار میخورم به یادش می‌افتم، دلم تنگ شده.

متاسفانه من خیلی آدم "به اندازه‌ی کافی قدر منو ندونستی پس دیگه منو نداری" هستم.