edip cansever'in yıkıcı bir kabullenişi ve asla sönmeyecek bir umudu şöyle betimlemesi çok hoşuma gidiyor: "ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar çok alıştım ki. ve her şeyin yeniden bir bir var olmasına o kadar alışacağım ki."

sen, yıkık duvardaki çiçek koparıyorum seni bu yıkıntıdan tutuyorum seni ellerimde köklerin ve yapraklarınla, ey, küçük çiçek, eğer bir bilebilseydim senin ne olduğunu, köklerini, aslını ve aslının aslını bilirdim aslında hem tanrı’yı hem insanı. a. tennyson

⏳

“dehşet yorgunum ve müthiş inançlı.”

Sevgili Instagram, bana "bunu tanıyor olabilirsin" gibi önerilerde bulunma. Onları tanıyorum evet ve sevmiyorum.

bir süre iletisime kapalı oldugunu ve bunun spesifik bir konudan kaynaklanmadıgını insanlara acıklamaya calısmanın zorlugu

Verdiğiniz sözlere vefa gösterin. |İsra 34

Kemal Sayar der ki; “Kimi insanlar vardır, size sadece var olmanızla bile sıra dışı bir şey yapıyor olduğunuz hissini verirler. Adeta içinizdeki güzelliği çekip çıkarır ve yüzünüze tutarlar. Onlar bu çağın soyluları, çiçek dirilticileridir. Olur da elinizi tutarlarsa bırakmayın.”

öyle naif, öyle kibar. Öyle hasret kalmışız ki böyle şarkılara…

“mutluymuşuz o zamanlar ama mutlu olduğumuzun farkında değilmişiz, tüm mutlular gibi...”

"kendi olarak, sana gelen." hani. oruç aruoba.

Kız öğrencilerin cicili bicili suluklarından sonra erkeklerin ortama girişi

kanka ben gelmesem olur mu sizin farkindalik seviyenizin dusuklugu canimi cok sıkıyor da

".değiştirilmesi artık mümkün olmayan bir olayda insan başka türlü nasıl olabilirdi diye düşünme hakkını bile kendine tanımamalı.."

"o narindi, güçsüz değildi." balzac.