“İş yerinde zeki, kibar, iyi eğitim almış, ortalama üstünde çalışkan kişilerin, mobbing’e (bezdiriye) uğrama ihtimalleri yüksek.”

“Herkesin her şeyden haberdar olup, hiçbir şey yapmadığı, her şeyle dayanışma içinde görünüp yerinden bile kıpırdamadığı bir dünyada yaşıyoruz.” —Jean Baudrillard

“Bir yerden ayrılmaktan korkma, oraya bağlı olmaktan kork. Alışkanlıklarından kork. Hep aynı kalmaktan kork.” —Guy Finley

eksikliklerini, yetersizliklerini, günahlarını kibirle örtmeye alışmış zekâlar nezdinde suçlu hep başkalarıdır.

Ne hoş bir güzelliği vardır; Hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin. Kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların. Onurlu bir yaşamı seçenlerin.". Virginia wolf

“Öldürmenin pek çok yolu vardır: Karnına bıçak saplamak, ekmeğini elinden almak, hastalığını iyileştirmemek, kötü koşullarda yaşatmak, ölesiye çalıştırmak, intihara sürüklemek, savaşa yollamak vs. Kanunlarda bunların pek azı yasaktır.” —Bertolt Brecht

Bir insan ne kadar merhametli ise o kadar kazık yer!!

Ben ona ne yaptım ? sorusuna yanıt arama .Muhtemelen iyilik yapmışsınızdır

“Gerçekleri söyleyenden daha fazla nefret edilen yoktur.” —Platon

Kimseyi kırmayayım diyorum, bir bakıyorum kendim paramparçayım 😞😞

Bencil ebeveynlerin, yaşam boyu kendisini ispatlamaya çalışan, anne baba sevgisini kazanmak için çırpınan fedakar çocukları.. ..bu çırpınış, ebeveynle yarım kalan ilişkiyi ve zedelenen bağı tamamlayarak kendini onarmaya çalışmanın çoğunlukla boşa giden çabasıdır.

Kaotik ya da toksik ailelerde sorumsuz, asi, vurdum duymaz evlat hep sevilir. Sorumluluk sahibi, duyarlı ve asıl eziyeti çeken evlatsa hep suçlanır ve dışlanır.

Toksik ve çocuklarını ihmal etmiş ebeveynleri tek bir ortak özelliklerinden tanıyabilirsiniz. Hepsi de kendilerini dış dünyaya, aşırı fedakar ve çocukları için çok şey yapmış anne baba olarak yansıtırlar. Hatta inanmazsınız ama çevreden “fedakar anne baba” övgüsü bile alırlar.

Toksik aile sizi hayatınızdaki en zor durumlarda yalnız bırakandır. Gerçeğe uyanış çok zordur ve canımızı çok yakar.

Bir çok kişi bir ailesi olduğu sanrısıyla yaşar. Gerçekte kimsesiz olduğunu anlaması uzun sürmez. Çok zor bir durumdayken ailesine uzattığı elin havada kalması tüm sanrıyı sona erdirir. Sonrası uyanış, sarsılma, keskin gerçeklik, acı çekme ve kendini bulma.

“Ben insanların yarattığı Tanrı'ya değil, insanları yaratan Tanrı'ya inanırım.” Alphonse Karr

“Başkaları için yaşayanları herkes çok sever.”

İyi sandığınız insanların çoğu eline imkân geçmemiş kötülerdir.

kötülüğün zaferi için gerekli olan tek şey iyi insanların hiçbir şey yapmamasıdır.” Edmund Burke.