ହାପି ରଜ । #RajaParba

ରଜ ଭାର। ରାତି ସାରା ଉଦ ଓ ତା ଦଳ ମିଶି ତିଆରି କରିଛନ୍ତି। ନବଘନିଆ ନେଇକି ଗଲା ତା ଗାଡ଼ିରେ। ସାଙ୍ଗରେ ଯାଇଥିଲା ବାମ କକା ପୁଅ। ଯାହା ବଳି ଥିଲା, ନାଲି ଚାହାରେ ମିଠେଇ ପକେଇ ପିଇବା ଓ ପରେ ତାକୁ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଚାମଚରେ ଖାଇବାର ମଜା ନିଆରା। ଜେଜେମା ଶିଖେଇ ଯାଇଥିଲା ଏଇମିତି ଅନେକ। #ରଜପର୍ବ #ରଜ_ମଉଜ #ଗାଁ

ସଜ ସକାଳ। ସାନବୋଉ ଚାହା ନେଇକି ଆସିବେ। ଅଧା ତିଆରି ଉପର ଘରେ ଆଗକୁ ଅଳପ ମେଲା ଜାଗାଟେ ଅଛି। ଆମେ ସେଇଠୁ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଦେଖିପାରୁ, କିନ୍ତୁ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରୁ ଆମେ ଦିଶୁନି। ତେଣିକି ଚାଲେ ଗପ। ପାନିଆକଣ ବିଲ ପାଖରୁ ଟୁନା ସାଉ ବରା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ। ଅବଶ୍ୟ ସେ ଅଲଗା କଥା - ଟୁନା ସାଉ ବରାରେ ଏବେ ଖାଲି ଅଟା, ସୁଜି - ବିରି କମ। ସାନବୋଉ କହନ୍ତି

ରଜ ପସରା ... #ଗାଁ #ରଜପର୍ବ

#କବିତା #ବାପା ବାପା ! ତମୁକୁ ନେଇ କବିତା କମ ଗପ ବି ସ୍ୱଳ୍ପ ତମୁକୁ ନେଇ ନା ବେଶି କଳ୍ପନା ନା ବେଶି ଫଟୋ ତୁମ ସହ ପିଲାବେଳର ଚିରୁଡ଼ାଏ ସ୍ମୃତି, ଯାହା ଅନାବନା ବାପା ! ଔଷଧ ଖାଇଲଣି ? ଆଉ କଣ ଦରକାର କି ? ଖବରକାଗଜ ପଢ଼ି ସାରି ଦେବ- ଏତିକି ଇ ତ କଥା ତୁମ ସହ ଏମିତି ଇ କିଛି ତ ସେ ଖୁଉବ ଛୋଟ ମୋହ ତୁମ ସହ କଥା ଅଳ୍ପ ତୁମ ସହ ଆଳାପ

Celebrated writer Bibhuti Bhushan Bandyopadhyay, author of Pather Panchali, found inspiration in Ghatsila, Jharkhand, where he penned his masterpieces. Today's Times of India celebrates their bond, weaving a tale of love for the town's serene beauty that shaped his literary

#ରଜପର୍ବ

ଗତ ଅର୍ଦ୍ଧ ଶତାବ୍ଦୀ ଭିତରେ ଭାରତ ବର୍ଷ ବହୁତ କିଛି ପାଇଛି, ବହୁତ କିଛି ହରାଇଛି। ହରାଇ ଥିବା ବିଭବ ସବୁ ଭିତରେ ବୋଧହୁଏ ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ତା'ର ପଲ୍ଲୀ ବାତାବରଣ। ହୁଏତ ଏ କ୍ଷତି ଥିଲା ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ। ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ... କିନ୍ତୁ ଅପୂରଣୀୟ। #ସମୁଦ୍ରକୂଳରଏକଗ୍ରାମ #ମନୋଜଦାସ

ସତରେ, ସମୟ ଏମିତି ନିୟାମକ ଭୂମିକା ନେଇଥାଏ।

So true

ଗପ ଫୁଟେଇବାରେ ରବି ପଟ୍ଟନାୟକ ସଦା ଅନନ୍ୟ 🙏

ପ୍ରଶ୍ନ - ମଣିଷ ଚାହେଁ କଣ ? ଉତ୍ତର - ତା ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି, ତାକୁ ବାଦ ଦେଇ ଆଉ ସବୁ କିଛି। ####

अगर ये तय है कि रोने से कुछ नहीं होगा हासिल तो क्यों ना खुलकर मुस्कराया जाए अगर ये तय है कि जरा सी गलतफहमी से रिश्ता टूट जाएगा तो क्यों ना खुलकर बात की जाए अगर ये तय है कि जाने वाला कभी लौटकर नहीं आएगा तो क्यों ना कुछ भी कर उसे रोक लिया जाए - सौरव यादव

- ତୁମେ ମତେ ଭଲ ପାଅ ? - ____ - ତୁମେ ମତେ ଭଲ ପାଅ ? - ନିଶ୍ଚିତ - ଭଲ ପାଅ ତ ତୁମେ ମତେ ? - ଏତେ ଥର କାଇଁ ଏକା ପ୍ରଶ୍ନ ଯେ ? - ଭଲ ପାଅ ତ ତୁମେ ମତେ ? - ନିହାତି ଓ ନିଶ୍ଚିତ - ଏତେ ନିଶ୍ଚିତ କୁହନି ହେ, ଯେବେ ଆର କ୍ଷଣଟା ହିଁ ଅନିଶ୍ଚିତ ! - ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ। - ହେ ହେ, ତେବେ ତୁମେ ହିଁ ଭୁଲିବା ଥୟ। ଦେଖିବ ମୋ ଏଇ କଥା

ଆଉ ପୁଣି ଏକ ବୟସ ପରେ ମନେ ପକେଇବା ଅପେକ୍ଷା ଭୁଲିଯିବା ହିଁ ବେଶି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇପଡ଼େ - ଆପେ, ଆସ୍ତେ, ଧୀରେ କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ ବାଗରେ...

ଦେଖିବ ଗୋ !! କିଛି ନା କିଛି ତ ରହିଯିବ ...

ଆରମ୍ଭ ହେବ, ଆଉ ଅନ୍ତ ହେବନି ଏ ମନ ମୋର !! ଏତେ ତୁ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ହଅନି

ତୁମ ପଲକର ସୁଆଦ ଏବେ ବି କିଏ ଜାଣେ କି ଗୋ ?? ତୁମ ଆଖି ହଳକର କଳା ଦାଗ କି ଏବେ ବି କିଏ ଚୁମେ ତାକୁ ?? ####

Trust in the right people, and they’ll hold your heart gently, never causing it pain. The right ones will smile and say, “To expect is to feel, to hope, to be beautifully human."