сўзсиз айбдор мен эдим (у ниҳоятда таъсирчан, ҳар бир сўз, ҳатто энг яхшисиям унинг дилини беҳад ёмон сиёҳ қилади, ва мен уни тушунаман) мен унинг барча уринишларига зид тарзда ҳар доим қувноқ, босиқ, қатъиятли бўла олмадим, гарчи баъзан унга беҳад ошиқу беқарор бўлсам-да,