sevgimin şımarıklığı en çok senin hakkındı eğer aynı sevginin nankörü olmasaydın

telaş içinde yürürken parfümünün kokusu geldi burnuma o an nereye yetişmeye çalıştığımı unuttum

insan insanı tamamlar ben sende eksildim

sende senin fark etmediğin detaylar ezberimde adım bir masada geçse tanıdık mı derdin yabancı mı

çok yorulmuşum mücadelem bittiğinde anladım

içimden binlerce kez terk ettim aslında bi yere de gitmedim

nolursa olsun hallederizlerim bahanelerine yetmedi

seni her şartta severim sanmaların bitsin kendime saygım sana olan sevgimden hep fazlaydı

insanın gözlerini parlatan şey nasıl omuzda yüke dönüsebilir

hep korkak olduğunu düşünmüştüm oysa başka masallarda prensesi kuleden sen kurtardın

çalan şarkının bittiğini fark etmedim seni düşünmek niye böyle

gel seni bi öpim

kendini en kötüsüne hazırlaman ve hayatın senden daha yaratıcı olması

hayatın bana ne vereceğini bilemem ama neyi vermediğini çok iyi biliyorum

ses tonunu unutuyorum bi şey yap

kocaman bir yalan karşıma oturmuş ben de gülümseyerek inanmışım

dünyanın o son günü beni araman gerekiyorken seni görmüşler, kaçıyormuşsun

şimdi yabancıyız ama ellerini çenene koyarak beni izlemişliğin var

kader birleştirdi korkaklığın ayırdı

bir gün vardı kendime döndügüm bir gün o günden sonra her şey ufalandı da ellerimden kaydı sanki