"Hazan hüzün mevsimidir," diyenler ne doğru söylemişti.

O kadar yorgunum ki, Size gereğinden fazla hoşgörülü davranıyorum.

Ne diye benim ruhumun ahengini bozdun?

Ne kadar doğru! Kendimizi kaybetmiştik, sen ikimizi de bulamadın.

Sana ne olmuş Rosa, bir derde tutulmuşsun.

Okuduğun satırların etkisi altındasın. Bulamıyorum seni..

"Sana kitap hediye edeni unutma. Sana kitap okuyanı hiç unutma."

“Orada, yukarıda mavi bir gökyüzü ve onun arkasında belki şarkılar, belki de daha güzel sesler var… Neticede umut var. Kederimize rağmen bizim için umut var.”

"Güvenmeli miyim diye düşünüyorum. Zira güven denen duygu, neredeyse yok bizim vaktimizde"

Bir yıldır bütün sesler senin yarım kalmış sesin Bir yıldır yüzün dünyanın tek fotoğrafı Bir yıldır senden yapılmış bir kapıyım Bunu da sen öğrettin biliyor musun

İşte şimdi de kendime aynı soruyu soruyordum: Onu seviyor muyum? Ve bir kez daha bu soruya cevap vermeye cesaret edemedim...

Yoruldun, farkındayım.

"- Yalnız mısın?" "- Evet" "- Kimse yok mu?" " - Kimse. İnsanlara tahammülüm yok biliyorsun."

“Sevmeyi özledim biliyor musunuz? "

Peki beni ne iyileştirdi o zaman? Elbette unutmak...

“Çiçekler açacağım, çiçekler açtıracağım.”

Sürekli dandik insanların gündem olduğu bu ortamda sizin gibi insanların da konuşulması bilinmesi lazım #izmiryanıyor

Artık hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim, Ruhum tükendi, kalan yalnızca bir yankı içimde.

Olmadıysa sükreder, yeniden başlarız; kul, umudunu Rabbinden kesmez.