مثلا تقاص امیدی که سر جنبش داشتم رو یجوری پس دادم که دیگه بلند نشدم. از همون بیا تا پایین.

اندازه تمام این یه ماهی که حالم خوب بود تو هفته اخیر حالم بده. چه کثافتیه.

به تو چه.

مکان‌ها خیلی جالبن. با خاطرات جدید سعی می‌کنم خاطرات گذشته رو چال کنم و موفقم هستم.

حال ناخودآگاهم از خودم بدتره جدی.

حالم اونقدر بد نیست ولی یه لحظه‌هایی یه تنهایی عمیقی تمام وجودمو فرا می‌گیره و همه ناکامی‌هام میاد جلو چشمم و حقیقتا خیلی خیلی حس دردناکیه.

چند شبه برای رسیدن به زندگی سالم سعی می‌کنم زودتر بخوابم. (برای اینکه خودمو نکشم.)

تو پزشکی قانونی قیافه همه یجوریه انگار کیر روزگار خورده سر و صورتشون. آدم احساس تنهایی نمی‌کنه.

اصلا این زندگی‌ای نبود که می‌خواستم.

نه آن ابرم که دهم به جهان ثمری.

جدی حالم داره بهم می‌خوره. یه مدت کناره‌گیری از همه‌چی لازم دارم ولی دانشگاه کیری. اه.

فقط این حال بدو هی می‌کنن کیری‌ترش.

امروز زمان جدی یه‌جوری می‌گذره انگار چتم.

جدی هرچی بیشتر زندگی می‌کنم بیشتر می‌فهمم که انسان معتاده به اعتیاد. اونم یک اعتیاد نه، به صورت همزمان باید چند اعتیاد داشته باشه که بتونه دووم بیاره.

بمرانی:

بابا خفه شو دیگه اه. بکیرم.

همه می‌گن نرو که گم می‌شی تو راه کور، ولی من از نبودن طلوع خسته‌ام.

اوخی.

اینکه بسیج از رویکرد صنفی و انجمن‌های علمی بعد سال‌ها راضیه چون راه گفتگو رو نبسته و دغدغه علمی و صنفی داره🥰 اصلا نشونه خوبی نیست. حال آدمو بهم می‌زنید.

فقط آهسته قدم بزن و هیجانت رو‌ کنترل کن.