فروشنده گفت: رمز خوشگلتون؟ داشتم فکر می‌کردم که چطور یه رمز می‌تونه خوشگل باشه. مثلا اگه سال تولد باشه خوشگله؟ یا تاریخ آشنایی؟ یا مثلا روز تولد بچه‌ها یا مادر و پدر رو بذاریم؟ یا اعدادو یه جوری بچینیم که جالب دربیاد. با چهار تا شماره چی کار می‌شه کرد؟ رمزمو گفتم. خوشگل نبود.

یه چیزی دیدم امروز جالب بود. می‌گفت جمع کردن کلکسیون تو امیدواری بچه‌ها به آینده تأثیر می‌ذاره. تا حالا اصلاً بهش فکر نکرده بودم. کلاً کلکسیون جمع کردن به نظرم کار بیهوده‌ای می‌اومد. وقتشه تجدیدنظر کنم.

توصیه برای پاییز و زمستان: وقتی دارید آب لیموشیرین رو می‌گیرید یه نارنگی هم بهش اضافه کنید. عالی می‌شه.

یه استوری منظوردار گذاشتم آنفالوم کرد. :)) نکشی‌مون مستقلِ غیردولتی. برو کنار منظوری نشی.

خیلی کسل‌کننده‌ شده زندگی در ایران. یه موشکی، آتشفشانی، سیلی، چیزی.

تو فیلمه گفت: تِستِ فرانسوی می‌خوری؟ منظورش فرنچ تُست بود.

کوچک قشنگم به مرحله‌ی ساخت جملات دوکلمه‌ای رسیده. هربار که دو تا کلمه پشت‌سرهم می‌گه من هیجان‌زده می‌شم می‌پرم بوسش می‌کنم می‌گم: وااای! قربونت برم که جمله گفتی. ایشون هم می‌خنده بعد من رو نگاه می‌کنه که: چی شد الان؟ «ماژیک افتاد» بوس داره؟ :)))

چند وقتیه که آگاهانه از گفتن «ایشالا» اجتناب می‌کنم. دلیل جدی‌ای هم نداره. به‌جاش می‌گم: «امیدوارم» و «کاش بشه». می‌خوام بگم وقتی دغدغه‌ت باشه می‌تونی خیلی از کلمه‌ها رو بگی یا نگی. مسئله دغدغه است. (ماشالا رو هم استفاده نمی‌کنم چون به چشم‌ خوردن اعتقاد ندارم)

خب، داره باد می‌آد. من برم بوت‌هام رو بپوشم. 👢

شاید مسخره باشه ولی وقتی دارم به غیرفارسی‌زبون‌ها درس می‌دم یه جمله‌ای خیلی معذبم می‌کنه: «البته تو گفتار عادی و روزمره این‌جوری نمی‌گیم.» و بعد باید توضیح بدم که تفاوت گفتاری و نوشتاری تا چه حده. نمی‌دونم. یه‌جور حس بلاتکلیفی می‌ده به زبان‌آموز و یادگیری رو پیچیده می‌کنه.

برام جالبه بعضی از دانشجوهای ادبیات هیچ‌وقت هیچ انتقادی به زبان فارسی نمی‌کنن. کسی که زیر‌وبم ادبیات رو می‌دونه باید منتقد هم باشه ولی بیشترشون چشم‌بسته از الگوهای قدیمی پیروی می‌کنن و حتی زبان فارسی رو مقدس و غیرقابل‌بحث می‌دونن. به‌نظرم این باعث تشدید دیکتاتوری زبانی می‌شه.

مثلاً امروز یه تخم‌مرغ پختم تو سوپ له کردم. کسی هم نفهمید. چون سبزیجات و کره‌ش زیادتر بود. رفیق بی‌کلک مادر.

الان دیدم یکی تو اینستا ۲۵۷ هفته پیش نوشته: سلام. متأسفانه یه‌کم دیر دیدم پیامش رو.

با آرزوی موفقیت برای تیم استخرِ جگر.

توی مدیتیشن همیشه تأکید می‌کنن که تو «مشاهده‌گری». دلیلش هم اینه که وقتی مشاهده‌گر باشی دیگه لازم نیست به هر چیزی واکنش نشون بدی. می‌گن افکارت مثل ابرها هستن و تو آسمونی. تو فقط ابرها رو نگاه می‌کنی و اون‌ها رد می‌شن و می‌رن. مشاهده‌گر بودن باعث می‌شه آدم‌ها آروم بمونن.

بچه‌ها، این صحت داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تا چند سال پیش این‌جوری نبودم ولی حالا هروقت خبر مرگ کسی رو می‌شنوم به مادرش فکر می‌کنم. منتظری بچه‌ت از سر کار برگرده ‌و دیگه هیچ‌وقت برنمی‌گرده. وحشتناک‌ترین اتفاق جهانه.