Çok mu ayıp hâlâ mutluluk istemek? Neyse zaten hiç hâlim yok.

Artık geç yatsan da erken kalkıyorsun. Eskisi gibi uyuyamıyorsun. Mutfak sandalyesinde oturuyorsun. Çevreni azalttın. Türk kahvesini çok seviyorsun. Kimseyle polemiğe girecek gücün yok.

körler çarşısında ayna sattım derdimi yinede anlatamadım.

bir boşluğa bakıyorum ama göz göze geldiğim o kadar çok şey var ki..

yaprak döker, bir yanımız bir yanımız bahar bahçe.

küller nehirlere karıştı, kül’ün rengi hafifledi

hiç kimse yıldız olarak kalamıyordu. muhakkak hayalimizdeki yerinden inecek, herkese benzeyecekti.

kadehimi doldurduğum hüzünle sarhoş olurum

çünkü uzun süre uçuruma bakarsan uçurum da sana bakar.

mutlu yıllar banaa 🥳

göz değil, nakış mübarek

güneşte demlerim senin çayını’

sizin gibi olsaydı her hücrem, olmazdı sanırım aklım hücrem. içinden çıkamadığım, torbalarca tehdit topladığım, herkesi aklımda yargıladığım bir mahkeme.

kendimi öyle çok anlattım ki sonunda varlığım tükendi, mürekkep niyetine ruhumu kullandım.

dear brain, please stop overthinking. i'm tired.

daha fazla çay içmek istemiyorum

ULLLAAANNNN VARYYYYAAAAA

dünya birilerinin etrafında dönüyor, ve o birileri biz olmayacak kadar ölü gözüküyorduk.

Bugün kalan hayatımın ilk günü.

onu kırmış olmalı yaşamında birisi. dinledikçe susması, düşündükçe susması. tek başına iki kişi olmuş, kendisiyle gölgesi.