İnsan bir yolcudur. Sabâvetten gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa, ihtiyarlıktan kabre, kabirden haşre, haşirden ebede kadar yolculuğu devam eder.

tik tak tik tak...

Bu fâni âlem için beklentiye giren kalbime de kırgınım.

Neyse ki yarın var. Umutların en sevdiği gün.

Dedim ya… Oturuyorum sadece… İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Bir şehir ol, mesela İstanbul gibi... De ki "boğazım kuruyana kadar seveceğim seni."

Ben bir deli rüzgar sen nazlı çiçek, Her sabah busemle yoklarım seni. Gerçek kadar rüya, düş kadar gerçek, Bir anın içinde saklarım seni.