چرا انقدر ایراد به خودم وارده تو ذهنم؟

🧛🏻‍♀️

چطوری میتونم هم نایس باشم و هم خودم باشم؟

ما لیاقت گربه‌ها رو نداریم. نباید تو یه بازه‌ی زمانی با ما زیست میکردن.

مهر پر فراز و نشیب.

به ماریان فکر میکنم و زانوهامو بغل میکنم هنوزم هر ثانیه‌ش رو درک و حس میکنم.

من به محض پولدار شدن:

I hate when I wake up tired. Like bro what the fuck did I go to sleep for?

این زندگی هیچ‌وقت به‌موقع نیست. کل عمرم دیر کردم واسش هنوزم همیشه توی راه می‌مونم، دیر می‌کنم و برای همیشه بیخیال می‌شم.

این احساس تعلق نداشتن هم عجیبه‌ یعنی چی توی ذهنم متعلق به هیچ‌جا نیستم؟

بچها october رو که دیگه فراموش کنید ولی برای heather's day یه فکری کنید تا سوم دسامبر سویشرت تنتون باشه.

قبلاً میگفتم مامان بابام خودشونو فدای ما کردن،ولی هرچی بیشتر میگذره میبینم من فقط خودمو فدای لحظه به لحظه‌ی زندگی و مشکلاتشون کردم و بابتش نمیبخشمشون.

من از بین کنجد و امیرمربا توی تیم کنجدم. درود بر نارنجی‌ها.

نمی‌دونم من وسط توییتر عرزشیام یا اونا وسط زندگی من من اینارو نمیخوام، خیلی زشتن کمک.

نمی‌دونم می‌فهمید یا نه ولی اضطراب، درد جسمی هم داره علاوه بر فشار روحی.

I want my own KHOONEH O ZENDEGI.