Şimdi senin o durgun ve her şeyden çekilmiş halini, bir yaşam tembelliği zannediyorlar.

Bir cümle ile kuvvet buluyorum. Sonra bir cümle ile dağılıyorum. Bazen bir cümle ile inanıyorum, bazen de bir cümle ile kandırılıyorum. Meriç'in bir avuç kelime kıtaları birbirinden ayırır' dediği gibi kelimelerin tesirinden kaçmak mümkün değil.

"Ağlatır beni dünya ehlinin acımasızlığı; bu fani alem için beklentiye giren kalbime de kırgınım..."

Aşk kaderdir, sevmek imtihan, sevilmek mükafat , mutlu olmak ise tamamen nasip...!

Kütü bildiğim değil, iyi sandığım insanlar yanılttı beni..

Verilmiş her değerin Ziyan oluşuna şahidim...

En çok kafamın içindekiler yordu beni. Her sabah uyanıp kalkmak ve zorunda olduğum şeyleri yapmak değil..

İbrahim, baltanin suçu yok. Kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun..

Kemdime not: seni inciten şeyleri bırakmayı öğren.

Çocukken hayal ettiğim hiç de böyle değildi. Büyümenin hayallerden, yavaşça ama emin adımlarla vazgeçmek demek olduğunu öğrendim.

Kendi şartlarında düşünürsen beni anlayamazsın

Bana davrandıkları gibi davrandım küstüler :)

Belki de bu kadar endişelendigim gelecekte ben yokumdur...

Aşırı şefkat hem kendine hem de muhatabına zulümdür.

Allah'ım... Beni haksız sözlerden, değersizlik duygusundan koru Bana susmam gereken yerde sükunet, gitmem gereken yerde cesaret, affetmem gerçekten yerde ise bilgelik ver...

Ve tıpkı sözler gibi... Sükûtlarda sahibine göreydi...

Bazen bir yoldan geri dönmenin de ilerlemek olduğunu öğrendiğim yaştayım.

Neyse ki Allah var, ve iyi ki gönlümüz ona emanet.

Allah herkeze kalbinde ne varsa hayırlısıyla onu versin...

Değer vermek vâr olmayan sevgiyi bile vâr eder. Vermemek ise en büyük sevgiyi bile katleder.