İnsan hangi konuda hassassa oradan sınanıyor. Ne için büyük konuşuyorsa, konuştuğunu yutuyor. Kınadığı ne varsa başına geliyor. Yapmam dediğini yapıyor, asla dediğine boyun eğiyor.İnsan niyetine de ağzından çıkan söz kadar dikkat etmeli.Hayat insanı yapmam dediklerinden vuruyor.

Ben istiyorum ki hayatımda her şey aynı kalsın. Çocuklar büyümesin, aşklar eskimesin, dostluklar bitmesin, gelenler gitmesin, insanlar değişmesin. Oysa hiçbir şey yerinde saymıyo. İlerlememek için diretiyorum oysa yaşlanıyorum ve her şey değişiyor.

Gelecektim ama kötü bir hatıram daha olsun istemedim. Cahit Zarifoğlu

Buz tutmuş sokaklarda yürürken, düşmeden eve döndün sen. Güneşli bahçelerin yaz yağmuruna mı yenileceksin?

Kıymet görmek istiyorsan, parmağın çizilse elim yarıldı diye basacaksın feryadı ki görünür olabilesin. Çizilen parmağı saklayıp, bir şey yok dedikçe kanatmak için daha çok basarlar üstüne.

Sevince dünya iki kişi olur. İki kişi içinde koca bir dünya değil.

Belli etmeyebilirim ama ben de kırılıyorum. Sonra uzaklaşıyorum. Gidince çabalamadım zannediyorlar. Oysa onca küçük kırgınlıklarım beni paramparça edene kadar oradaydım, kalmıştım. Görmeyen sizdiniz. Çabalamayan ben olamam ama artık kimseye de laf anlatamam.

Eğer düştüysen koştuğun bir yolun var demektir. Kalkmak için sebebin var. Varmak için hedefin var. Düştüğün için sızlanmak yerine niye koştuğunu hatırla.

İnsan kendisi hangi yöne gidiyorsa istiyor ki yanındaki herkes de o yöne gitsin. Çünkü diğerlerinin gideceği yön daha güzelse orada aklı kalır. O yüzden sizi çekiştikleri yöne doğru gitmek yerine kendi yönünüzü bulun.

Unutmak en büyük armağandır insanlık için. Acıyı unutur insan zamanla, huzursuzluğu, mutsuzluğu unutur. Anımsamak, unutmamak değildir. Hatırladığında kalbin acımıyorsa artık ve yoluna devam edebiliyorsan unutmuşsundur. İnsan unutur arkadaşlar. Er ya da geç, unutur.

Bir insan bir insanı görkemli bir bina iken yıkık bir harabeye çevirebilir. Sonra yıkılmış beton yığınları arasında bir sigara yakıp, tozu dumanı ardında bırakarak çekip gidedebilir. Dilerim ki, evinizin önüne çiçek ekecek kişilerle kesişsin yolunuz.

Sürekli gönül almak için uğraştığınızda sizin de kalbinizin kırılabileceğini unutuyorlar. Dur diyorsun bir kere de ben çekileyim köşeme, bir kere de ben özür bekleyeyim. Sonra bir bakıyorsunuz kimse kalmamış yanınızda. Ancak beklediğinizle kalmışsınız. Yazık olmuş onca geçmişe.

Küçük bir yaprak dökülür ağaçtan da ağacın tüm gölgesi kaybolur. Yağmursuz kaldığında, koca koca sular azalır da çekilme olur.Ancak çiçek açarsa bitkiler, arılara bal olur. Yani bana bişey olmaz deme,her şeyin bir dengesi olduğu gibi döngüsü de var. Denge bozulduğunda döngü olur.

Bir insan bir insanı görkemli bir bina iken yıkık bir harabeye çevirebilir. Sonra yıkılmış beton yığınları arasında bir sigara yakıp, tozu dumanı ardında bırakarak çekip gidedebilir. Dilerim ki evinizin önüne çiçek ekecek kişilerle kesişsin yolunuz.

Yatağın kenarında bacaklarımı kıvırıp otururken çaldı o şarkı. Yalnızlığın duvar dibini gördüm ben. İnsan haykırmak istiyor boğazında takılıp kalanları. Söyleyemediğim o son söz oldun sen.

Birisine verdiğin şans sevgin kadardır. Karşındaki kişi sevgini kötüye kullandıkça, şansını değil sendeki sevgisini tüketmeye başlar. Son şans denilen şey tükenmişliktir. Verecek şansınız kalmadığında şansınız değil, sevginiz bitmiştir.

Bir şey nasibinizde varsa olur. O nasibe giden yolu yine yürürsünüz, yol ayrımından yine geçersiniz ama yolun karşınıza çıkması nasiptir. Sen elinden geleni yap sonra bırak, yol sana gelsin. Sen yürümekten sorumlusun.

Yolda yürürken kaldırım taşları arasında açan çiçek görüyorsun mesela. Onca tahribata,müdaheleye,eziyete rağmen yılmadan yine çiçeklenmiş. Biz de öyle olacağız.Üzerimize basıp geçseler bile ufacık bi toprak bulup yeniden kök salacağız.Güneşi gördüğümüz anda da çiçek açağız.