و هر غروب منی در من می میرد ! “جهان”

بعد از آن شب همه روزگارم غم شد کودک نو پای مغرورم سرار ماتم شد تو رفتی ندیدی که چه بر من گذشت بعد رفتنت قد سرو استوارم خم شد “جهان”

گریه اما مرحمیست بر دردمان گله مندم از زمین و از زمان رفتی و رسوای جهانم کردی در نبودت کارد رسید بر استخوان “جهان”

ما باده فروش و باده پرستیم صدبار توبه کردیم و شکستیم این نقد گرفتیم زان نسیه گذشتیم از وعده آتش نحراسیم و نترسیم “جهان“

کاش انقدر داریوش گوش ندم !

هنوز رستمی در غم فرزند می سوزد و یعقوب یوسفی را در مصر می جوید روزگاری طویل میگذرد زان حادثه … اما دلم هنوز زان لحظه دیدار می گوید “جهان”

درویش صفت گشتم و هستم همچنان جز این نمانده بر کسی نام و نشان شمشیر نهادم و دست کشیدم از کمان چون تیغ ندیدم تیز تر از زبان “جهان”

قیافه ماهی درون آبزی دان دانشگاه آزاد .

صدبار خواندمش ارنی ، لن ترانی گفت هربار “جهان”

همانکه به گمانم نفسم شد به بند کشید مرا ، قفسم شد “جهان”

دیدی عاقبت چگونه خوار گشتی مثال گلی ، پژمرده و زار گشتی ندیدی یک تن که تورا وطن باشد به چه امید تمام عمر پی یار گشتی !؟ “جهان”

این همه عمر گذشت و نروی از یادم چون همان دیدار اول ز غمت بی تابم “جهان”

بیا نگذار جزای عشقت جانم شود و صدای غم هم آوای سازم شود جگرم سوخت از داغ هجرانت بیا نگذار غم دمادم همدم و یارم شود “جهان”

تناقضات زندگیم یه چیزی در همین حدِ😂👌🏼

آرزو ماندی و داشتنت حاصل نشد دل بیچاره به دیدارتان قابل نشد “جهان”

فکت نامحبوب !

زنده با ایران🇮🇷❤️

شبی آخر هجرانم به پایان می رسد خبر رفتنم بر جمله یاران می رسد مرده شور را بگوید از شراب سیرم کند غزلی خواند و مست می انجیرم کند مزارم را در کوره رهی پرت بنا کنید ناکام نخوانید مرا و دستم حنا کنید گورکن در قبر من حد دو تن ماوا باشد تا اگر آن بی وفا امد برایش جا باشد “جهان”