Kendi şiirlerini kendilerinden başka kimsenin daha iyi seslendiremeyeceği iki isim, İsmet Özel ve Mahmud Derviş.

Annene kötü söz söylemişsin özür dile geçer

gam çekmek istifrağ etmektir [kusmaktır]. istifrağdan sonra şâdî [sevinç] gelir; hem de öyle bir şâdî ki onun gamı olmaz.

Neşenin ulvi bir şey olduğuna inanıyorum.

manevi ve serseri kişiliğini dengelemekte zorlanan müslüman gençler müjde bekliyor

Ortanca olsaydım keşke. Bahçıvan açmamı beklerdi bütün kış. Açınca kıymetini bilirdi.

Bazen ne kadar anlayışsız davrandığımı ben anlayana kadar anlatmayan o beyefendi... seninle evleneyim de gör

Madame Butterfly... hüzünlü bir geceydi

"Kızınız umursamaz biri değil. O yıllardır dopamini eksik bir beyni mükemmelliyetçilik ve kaygı yakıtıyla iterek yürütmeye çalışıyor." Dehb tam olarak böyle bir şey.

sen tarafından bilinmek yani bilenmek haşin bir aşkla

Sanki on milyon yıl ölü kalmışım da mahşerde aydınlık yüzünü görmüşüm. Öyle bir özlemek.

100 gr... yine insaflı davranmış sksksks

Yenemezsin ki nasıl yeneceksin

İnsan kendi yarasını bi başkasında sarar.

Bir öğretmenin paylaşımı: "Öğrencilere 'kitap okuyun' demek yerine hiçbir şey söylemeden kitap okuyup bekledik."

“bir kulun Allah hakkında güzel düşünceleri, O'na olan güzel umudu ve O'na olan samimi güveni varsa, Allah onun kendisine olan umudunu asla boşa çıkarmaz” ibn kayyim rh/medâricu’s-sâlikîn

"Kalp kaynadı mı söz de kaynar"

insanın tözünden, biricikliğinden ve ruhundan uzaklaşmanın en çarpıcı yeri. insan ilişkilerini artık ruhsal bir dayanışma değil de fiziksel olarak parçalarını birleştirme savaşına döndürdük. ilişki bir savaş ve bizler de komutanlarıyız sanki. sürekli bir taktik, plan veriliyor.

Kadının devamlı surette bir arzu nesnesi olarak bulunması bence kişiyi de ilişkiyi de sığlaştırıyor. Meli malı'lar hem yetersiz hissettiriyor hem de performans kaygısı yaratıyor. İnsan kendi evinde konforlu hissedemeyecekse nerede hissedecek?