کاش می‌شد، آغوش را همچون نامه سوی دیگری فرستاد.

از تمام دار دنیا، قلبی حساس و فکری دائما مشغول به من رسیده.

تو فکر میکنی که همه قلبشون مثل خودته و همین دمار از روزگارت درمیاره.

دلم واسه دختر بچه‌ی درونم که امیدوار بود وقتی بزرگ بشه زندگی بهتر میشه خیلی میسوزه، متاسفم عزیزم نشد.

به جهانی ندهم گوشه‌ی تنهایی را…

شد شد؛ نشد هم راستش دیگه حوصله ندارم که بشه.

مـرداد/04 🫧

خیلی دلم می‌خواد برگردم به پیجی که تو اینستاگرام داشتم، ولی یه حسی میگه پرایوت بودن آرامش بیشتری داره.

درباره‌ش چای میخورم، گریه میکنم، کتاب میخونم، اما دیگه با کسی حرف نمیزنم.

از نشونه های احساس امنیت در حضور یک نفر، پر حرف شدنه.

گاهی دلم می‌خواد مغزم رو دربیارم بندازم یه گوشه.

رنگ رویا زده ام بر افق دیده و دل تا تماشا کنم آن شاهد رویایی را…

بعضی کلمات انگار صاحب دارن و صاحب کلمه “پناه” تا ابد امام رضاست…

پوست کلفت شدم اما در عین حال دل نازکم، اگه حیوون بودم کروکودیل صورتی میشدم.

پس از ملال، محال است خرمی نرسد…

سخت‌ترین قسمتش اونجاست که نمی‌دونی باید رها کنی یا بیشتر تلاش کنی.

نوشته بود: هیچیتون نیست، فقط پول ندارید /:

تازه فهمیدم همه چیز از دور قشنگه؛ مخصوصا آدما.

امتحانات ترمی که گذشت بلاخره تموم شد🫶🏻

امشب دیگه خیلی داره دیر می‌گذره.