با سرنوشت مسابقه میدهم و می‌بازم. من هر روز به بی‌پولی، بخت بد، روزگار ناسازگار و چشمان تو می‌بازم

چه عکس قشنگی از روز اول مدرسه بچه‌ش گرفته

یه وقتهایی که مشکلات دارن خفه‌ت میکنن، توی ذهنت یه راه نجات نهایی، یه آس داری که میذاری برای اخرین راه حل. اگه هیچی دیگه کار نکرد میای سراغش… یه زمانی هم هست که اون رو هم امتحان میکنی و نمیشه… اون حس استیصال، درموندگی و حالا چه کنم بعدش فکر کنم خود جهنمه

من نمی‌خوام چت دو طرفه پاک شه، من میخوام مال اون رو پاک کنم مال خودم بمونه، تلگرام عزیزم این امکان لطفا

یه سوال شما وقتی یه اتفاق بد و اذیت کننده براتون میفته. از این اتفاقای استرسزا. که در جا نمیتونید حلش کنید یا راه حلی نداره یا گذشت زمان راه حلشه. چی کار می‌کنید که نشخوار فکری نخورتتون کل روزتون به فنا نره؟ من الان از استرس و نشخوار فکری لهم له.

چی میشه آدما مذهبی، خرافاتی یا معتقد به مسائل ماورائی میشن؟ در سال ۱۹۴۷، تو یه تحقیق به کبوترها به صورت تصادفی و بدون نیاز به اقدام خاصی از طرف کبوتر، غذا میدن. بعد یه مدت، کبوترها شروع می‌کنن به نشان دادن رفتارهای تکراری یا آیینی مثل چرخیدن به دور خود یا تکان دادن سر !! ⬇️

[من می‌توانستم عاشق هزار نفر بشوم، اگر دوست‌داشتن را از تو شروع نکرده بودم].

توی خیلی از اختلافها اگه دارین قضاوت میکنین حواستون باشه که در واقع، حقیقت و فکت از چیزی که اتفاق افتاده خیلی مهم نیست، اینکه کی میتونه روایت رو بهتر تعریف کنه و قصه‌گوی قویتریه مهمه

سأنتظركَ غدًا، و إن لم تأتي فكلُّ الأیامِ غدًا حتی تعود... فردا منتظرت خواهم بود، و اگر نیامدی پس همه‌ی روزها "فردا" است تا برگردی...

من اگه خدا بودم اجازه میدادم ادمها خودشون رو برای هم فدا کنن،یعنی اگه یکی میگفت ده سال از عمر من بگیر بزار رو عمر مادرم کارت به کارت میکردم تموم شه بره.یا اگه یکی میگفت من بمیرم ولی خار تو دست زنم نره یه بشکن میزدم و تمام،خانوم دستش سالم میموند.

بزرگواری که با شناسه «حسین باستانی» در کلاب‌هاوس فعالند، من نیستم. بنده دو سال است مطلقا در کلاب‌هاوس حضور ندارم. نمی‌دانم نام کوچک این بزرگوار و بنده حقیر دقیقا یکی است یا کمی تفاوت دارد. ولی اگر دارد، کاش این نکته را در عناوین اتاق‌ها مشخص بفرمایند تا باعث اشتباه نشود. به طور

رسم و رسوم یعنی یه فشار بی دلیل از طرف ادمهایی که سالها قبل مردن و استخونهاشون‌ هم پوسیده برای انجام یه کاری به مدلی که اونا دوست داشتن

وارد به رابطه عاشقانه شدن با کسی که رفیقته خیلی عالیه، فقط مشکل اینجاست که اگه نشه و از دستش بدی فقط پارتنرت رو از دست ندادی،دوست صمیمیت هم رفته وگاهی، ازدست دادن رفاقت خیلی سخت تره

خورخه لوئیس بورخس یه جمله خیلی دردناک داره، میگه: «من موجودی ترسو و بزدلم. برای اجتناب از دلشوره انتظار نامه‌هایش، نشانی‌ام را به او ندادم.» برای همه مایی که از ترس اینکه شاید نشه چیزی رو شروع نمی‌کنیم

“مجبور نيستی خوب باشی” در انتهای شعر در جنگل‌های بلک‌واتر سرود: برای زندگی در این دنیا باید بتوانی این سه کار را انجام دهی: به آن‌چه که فانی و میراست دل ببندی آن را چنان با جانت در بر بگیری که گویی حیات تو، یک‌سر بسته اوست و آنگاه که زمان رها کردن فرا رسید رهایش کنی رها» /۱

به تجربه من هیچی با بالا رفتن سن بهتر نمیشه، شما یه دوره کوتاه طلایی دارین که بدون اینکه بفهمین میگذره و بعدش تازه میفهمین تموم شده. همه چی بدتره، مخصوصا عاشقی

زد توی صورتش که:"ماه جبین خانوم! تیفوس گرفتی موهات رو زدی؟" گفتم:"آره" و بغضم گرفت از بودن و نبودنش.گفت:"غمت نباشه.موئه دیگه..در میاد". اشک هام روی صورتم جاری شدن و گفتم:"ایران رو روس‌ و انگلیسا گرفتن،به خاطر اون ناراحتم". گفت:"وا!چه فرقی میکنه رعیت کی باشی؟ما همیشه رعیت بودیم..

حواست به من هست...؟ که هر چه بیشتر در زندگی ام آدم می‌بینم بیشتر عاشقت می‌شوم • حامد رجب‌پور