İçimde kocaman bir degersilik hissi var ağlatmıyor ama saatlerce düşündürtüyor

Sarılıp kendine sıkıca, bu hayat benim değil de. Beni biraz da böyle hatırla.

Sonsuz değil inanki her kuyunun var dibi

Ben bu dünyada en çok ........ olmayı sevdim diye başlayan cümleyi ben tamamlayamıyorum galiba ya

Şartlar bana geldiğinde ne kadar olumsuzluk varsa sıralanır, olanaklar tamamen kısıtlanıp "gerçeği söylemem gerekirse" diye başlanan eksiltili cümleler sıralanıverir. Şartlar işte..

Keşke elimden gelse de kendimi alıp bebekliğimden itibaren ben büyütsem.

Sevdigi ama şu vermeyi unuttuğu çiçegiyim

Tekrar zar zor aştığın o günlere döndüğünü fark etmek

Beklentisiz yaşamanın verdiği bir boşluktayım. İyi miyim, degilmiyim bilmiyorum. Sürekli düşünüyorum ama umursamıyorum. Bi el uzansın tutayım da istemiyorum. Kimsenin yakacak bir can bulamayacakmışcasına yakmak istiyorum canımı. Başkalarında değil kendimde yenilmek istiyorum.

Usul usul yürümek istiyorum ama emin olmak için değil emin olduğum için, her ayrıntıyı göz önünde bulundurarak hareket etmek için değil sırtımı sağlam duvara yaslamış olduğum için.. inançla, usul usul, kaygısız.

Bugün aslında yarının telafisi, onun iç rahatlatması bilmiyorsun sanıyor ama biliyorsun..

Hayatımdan çıkmış birini özellikle gülecegini bildiğim bir espri aklıma geldiği zaman özlüyorum. Gerçek dostluklar devam etmiyor olsa bile hissettiriyor

Bu bir uçurtmanın kaçışı Belki de değil

“Ah içimde bir öykü, ağıtlarla biter”

Yolda bu kadar parçalandıktan sonra eve dönmenin bi anlamı kalmıyormuş.

Yüzüyorsun yüzüyorsun bi dalga hoop aynı yerdesin

Ben o kız çocuğunu büyüttüm kenara koydum ama içimde bir köşede hala kendi başına hayallerine kavuşmak için çok çabalıyor öyle işte.

Tam ortasındayım. Bazılarınız bilir, bir yerin tam ortasında olmak, hiçbir yere ait olmamanın ilk durağıdır.

“Biz ki hasreti edeple yaşarız.”