اومدم خونه دیدم کفش غریبه جلوی دره، زنگ زدم بابام در رو باز کرد. می‌گم کی این‌جاست؟ می‌گه بیا تو اومدن موهای گربه رو کوتاه کنن. وا مرد این کارهای رندوم چیه می‌کنی؟

کاری که پسرها با قلبت می‌کنن.

دیروز یجوری توی شرکت پنیک کردم و زار زدم که روم نمی‌شه از شنبه توی چشم همکارام که من رو توی اون وضع دیدن نگاه کنم.

زندگی وقتی زولپیدم‌هات رو برای خواب می‌خوری و نگران نیستی که برای خودکشی قرص کم بیاری، قشنگه.

دوست داشتم یک جمعی بود که آخر هفته‌ها باهاشون می‌رفتم دوچرخه‌سواری. باشگاه دوچرخه‌سواران نه خیلی سحرخیز.

کاش این آقا دوستم بود.

کاش جای اون همه عشق قلبم با تنفر پر می‌شد. کاش قلبم این‌جوری خالی نبود.

جدی دارم بابت این که اکسم نارسیسیته و این‌قدر زندگی سختشه گریه می‌کنم. برای خودت و اون سه سال گریه کن غزل جون.

با غزل یه کروسان بادام سفارش دادیم و نصف کردیم، چون خیلی خوشمزه و تازه بود همین که تموم شد دوباره سفارش دادیم. سفارش‌های دوباره از کافه دوبار.

فقط منتظرم برسم تا به تپسی‌ام امتیاز یک بدم.

بعد از بریک‌آپ برای از دست دادن «کلمه»هایی که با هم ساخته بودیم بیش‌تر از هر چیزی غصه می‌خورم. دلم می‌خواد دوباره به‌جای «شب به خیر» کلمه‌ی خودمون رو به‌کار ببرم ولی اون کلمه متعلق به من نبود، متعلق به ما بود و دیگه مایی وجود نداره.

امیدوارم صبح که از خواب بیدار می‌شم لاغر شده باشم.

این قضیه که آدم اسید معده‌اش رو بالا میاره اصلاً جالب نیست.

نمی‌دونم جدیداً همه‌جا دارن در مورد خیانت حرف می‌زنن یا من چون این بلا سرم اومده به این کلمه حساس شدم.

وسط تئاتر عینکم رو زدم و یهو بازیگر مَرده زن شد.

موضوع تئاتر امروز هم خیانت بود.

هر کی تتوآرتیست خوب معرفی کنه بهم یه بوسش می‌کنم.

ساعت ۱۰ شب وسط کافه دوستم رو رها کردم و لپتاپ درآوردم و نشستم به کار کردن تا بتونم پیام کاری جواب بدم. ورک‌لایف‌بلنس ۱۰/۱۰.