اوکی می‌دونم جنگه اما اونقدر که قطع شدن اینترنت منو مضطرب می‌کنه هیچ چیز دیگه‌ای نمی‌کنه، احساس می‌کنم صدام به هیچ جا نمیرسه، میرم زیر آب، نفسم درنمیاد، این از من

ایرانی هر جا هستی از جیب خودت فاکتور کن، چه مقاومت چه سازش چه جنگ و موشک و هرچی، ببین کی قراره هزینه‌اش رو بده، اگر خودت نبودی دهنت رو ببند

الان دوباره اوین تاریک میشه، همه دارن جیغ می‌زنن، دود همه جا رو گرفته زندانیای‌ اسیر و مظلوم، بی‌خبرای بی‌دفاع که حتی نمی‌تونن جای درست پناه بگیرن، سرباز وظیفه‌های معذور شب آتیش‌سوزی ۴۰۱ از جلوی چشمم رد میشه

ولی واقعا روز خوبی برای برگشتن به تهران نبود :)

دور و برم همه یه "حالا چی‌ میشه" بزرگ تو صورتشون هست، خروجی این ۱۲ رو چیه؟ چه چیزی تغییر می‌کنه؟

چقدر خسته بودم، از دیروز تا الان در مجموع ۱۲ ساعت خوابیدم انگار‌ از یه جنگ تن به تن برگشتم، چیه این استرس واقعا

#زندان_اوین نماد مقاومت و مبارزه بود مدت‌ها بود که میخواستند زنان را از بند۵ به بند۶ منتقل کنند وهر بار که شایعه انتقال میپیچید همه وحشت میکردند، مضطرب میشدند، نماینده میفرستادند با مسئول زندان مذاکره کند که حرفش را هم نزنند حالا؟ همه به #زندان_قرچک منتقل شده‌اند #زندانی_سیاسی

دلار نقدی تهران از روزهای قبل از جنگ هم پایین‌تر اومده، آیا این یعنی بازارها و پول‌های هوشمند به اتفاقات روزهای آینده حتی امیدوارتر از قبل از جنگن؟

رفتیم شمال اعصابمون آروم بشه، تو استخر، در حالی که بارون پودری میومد و ابرا انگار تو مشتم بودن، رسید به آهنگ "تهران می‌بینمت" قلبم جوری کنده شد که فهمیدم من تهران زیر بمبارون‌ آروم‌تر بودم، برگشتیم

برخوردی که امروز داره با مهاجران قانونی و غیرقانونی میشه رو می‌بینید؟ تک‌تک‌مون از موافق و مخالف گرفته تا ساکت و معترض همگی تقاصش‌ رو پس خواهیم داد، دور نیست که تقاص بستن چشممون روی ظلم رو پس بدیم، تقاص گرفتن انگشت اتهاممون‌ سمت جای اشتباه، دشمن ما اونا نیستن

التهاب و انتظار جنگ رو به شنای زیاد تبدیل کردم :))

ایرانی هرجا هستی دو قدم از نماینده "همه ایرانیان" بودن فاصله بگیر بذار بقیه حداقل به عنوان نماینده خودشون بتونن حرف بزنن

بدشون رو گفتیم خوبشونم‌ بگیم، از همون دیروز تیم اسنپ پیگیری موضوع رو شروع کرد و امروز ماجرا از دل این دوست ما درومد و اعلام شد که این ماجرا رویه نیست #snapp #اسنپ #اسنپ_باکس

بعد از سال‌ها مجبور شدم مصاحبه‌ام رو با این خوشگله رکورد کنم، پرت شدم به ۱۲ سال پیش، روزنامه اینو برامون خرید ۳۰۰ تومن، قرار شد ماهی ۱۰۰ تومن از حقوقمون کم کنه و من شاکی بودم که چه خبره؟ :)

برگشتیم خونه، کاش میشد عکسای همین چند روز رو میذاشتم اینجا تا مشت محکمی باشه بر دهان یاوه‌سرایانی‌ که به تابستون هیت میدن، سرماپرستانِ بی‌ذوقِ سایه‌دوستِ ناشکر :))

تو روزهایی که ما داشتیم برای در امان موندنِ خودمون و عزیزانمون تلاش می‌کردیم، ترکیب جنگ و گیرافتادگی برای گروه بزرگی از آدما یه کابوس تمام عیار ساخته بود. توی این گزارش از کسایی نوشتم که این کابوس رو تجربه کردن: محکومانی با پابند الکترونیک hammihanonline.ir/fa/tiny/news-4…