در من هست هزار من،گر بشکند یک من،زاده شود من دیگر...؛

ﺷﺐ،ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻪ ﻏﻢاﺷـﻚ ﻣـﻦ ﻣﻴـﺸـﻪ ﺳـﺘـﺎره؛.

شد23؛

درد ما را کوه و صحرا برنتابد بیش ازین؛

از چشم خود مرا گله هست و ز یأس نیست دانم که هرچه کرد به جانم، امید کرد؛

ای هرگز و همیشه و نزدیک و دیر و دور! در هر کجا و هیچ کجا، در چه مأمنی؟

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس؛

شهریارا دل از این سلسله مویان برگیر که چنانچم من از این جمع پریشان که مپرس؛

𒀭

Gecenin suçu yok,bizim kaderimiz karanlik...

گهی گریان ، گهی خندان ، گهی چون ابر سرگردان ، گهی عاقل‌تر از عاقل ، گهی نادان‌تر از نادان !..

تنها تر از سکوتم،بی پرده مثل فریاد؛

اونجایی که شادمهر میگه؛ کاش بدونی ماتمٍ دنیام،بی تو فقد گریه میخوام؛)

غم دن منیم بیر عینک وار گوزومده ایشیق آیدین گون گوزومه تار گلیر؛

من بیر محسبوس غمم زندان نه لازمدی منه؛

آدم خوش قلبی بودم اما زندگی مسئله اش قلب نبود؛

Kederim geceden yüce;

Unutmak diye bir şey yok Alışmak var؛

کشیده سرنوشت من به دفترم خط عذاب  از آن خطی که او نوشت به یادگار خسته ام؛🖤

Eğer unutmak satılsaydı altından daha pahalı olurdu...