Kendime yaptığım en güzel iyilik: Aksiyona geçmemek. Hayat çok heyecanlı değil mi?

Yine aynaya bakıp "Harika görünüyorsun." dedim, ve aynanın da bana katıldığını hissettim.

Sabah insanı değilim, gece kuşu hiç değilim. Ben tam bir uyumsuzum anlaşılan.

Hayatta her şey planlı değil ama bir şekilde hep ayakkabılarım kayboluyor.

Beni uykusuz bırakan şeyler genelde düşündüğüm saçma sapan şeyler. Neden mi? Çünkü mantıklı düşünceler uykuda kendini unutturuyor.

Gardırobu açtım, hiçbir şey beğenmedim. Dedim ki: "Bu işi de zamana bırakmak lazım."

Bugün yeni bir şey keşfettim: Beklenti olmadan yaşamak, huzur garantisi gibi bir şeymiş.

Bugün düşündüm de, en iyi terapist yine benmişim. Beni benden başka kim anlar?

Kendi iç sesimle kavga ediyorum ama galiba o da benden yana.

Bir kitap okumaya başladım ve on sayfa sonra uyuyakaldım. Kitap okumak zor işmiş.

Sabahları erken kalkmak zorunda mıyız? Hayır. İşte tam da bu yüzden kalkmıyorum.

Düşündüm de, bu kadar eğlenceli bir hayata nasıl sahip oldum? Çıldırma sanatı diyebiliriz.

Kendimi geliştirmek istiyorum ama önce sosyal medyada ne var ne yok bakmam gerek.

"Sabah erken kalkmak başarı getirir." diyorlar. Ben ise başarıyı 5 dakika daha uyumakta buluyorum.

Hayat dediğin, kendini anlamaya çalışırken diğerlerini de anlamaya çalışmakla geçiyor.

Ne kadar iddialı olursam olayım, bazen saçlarım bile bana kafa tutuyor.

Kendimle o kadar barışığım ki tartışacak kimseyi bulamıyorum.

Saçlarım yine elektriklendi, ama ben yine şık olmaya devam ediyorum.

Hayatın tadını çıkarmak için illa büyük bir şey yaşaman gerekmiyor. Küçük şeylerle mutlu olmak da bir sanat.

Büyük kararlar almayı bırakalı çok oldu. Küçük zaferlerle gayet mutluyum.