لیکن چه چاره با بخت گمراه؟ -حافظ.

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما -حضرت حافظ.

که هم اول، هم آخر جانِ مایی -مولانا.

هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است; تنها شبی هفت ساله خوابیدم و بامدادان هزار ساله برخاستم. -سیدعلی صالحی.

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند -حافظ.

سعدی: بگذار تا مقابل روی تو بگذریم دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم .

حافظ: از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود .

مولانا: ز خاک من اگر گندم برآید از آن گر نان پزی مستی فزاید .

مولانا: هر صبح ز عشق تو            این عقل شود شیدا

ندارم دردی اما آنچنانم خسته از هستی که گر دست اجل مویی ز من خواهد؟ سرافشانم. -پژمان بختیاری.

و تو هم روزی پیر می‌شوی اما من پیرتر از این نخواهم شد در لحظه‌ای از عمرم متوقف شده‌ام منتظرم بیایی و از برابر من بگذری زیبا پیر شده آراسته به نوری که از تاریکی من دریغ کرده‌ای. -شمس لنگرودی.

«جانا روا نباشد خونریز را حمایت.»

یک زمزمه از عشق تو با چنگ بگفتم صد‌ ناله‌ی زار از دل هر تار برآمد  | عطار نیشابوری |

‌ به جای «همیشه این‌جا خواهم ماند» بس بود که بنویسی «این‌جا خواهم ماند» و خودت را با "همیشه" اسیر نکنی. همیشه هرگز وجود ندارد، به‌زودی می‌بینی که همیشه آن‌جا نمانده‌ای آن‌وقت شاید از خودت بدت بیاید. | بهمن فرسی |‌

زنان محل در می‌زنند، به گدایی زیباییت آمده‌اند. -[قباد جلی‌زاده]

ستاره‌ای در آسمان می‌درخشید که سال‌ها پیش مرده بود.

«وقتی شانه‌ات نیست خستگی‌ام را کجا بگذارم؟» -[بلال راجح]

تا ما به جوانی رسیدیم، جوانی کمی پیر شده بود؛ به سپیدی دندان نه! اما به قدر کفایت، بله.

«و آن‌ها که عزیزت می‌داشتند به زودی تنهایت می‌گذارند و آن وقت خواهی دید آدم تنهایی می‌میرد.» -[یِنس بیورنبوی]

••• عاشق نمی‌تواند دست بردارد. -[آرتور شوپنهاور]