son zamanlarda kendimle ilgili hayal kırıklığı yaşıyorum. asla olmak istemediğim kişiye dönüşüyorum. hayatta mutsuz olmaya takılıp kaldım ve karanlıktan nasıl çıkacağımı bilmiyorum. isteklerim için savaşacak gücüm yok ve artık tüm umutlarımın tükendiğini hissediyorum.

Her gün bi öncekinden daha zor daha kaygılı geliyor ama tutunacak tek dalım umudum.Bir gün umudum biterse ne olur ne yaparım kestiremiyorum.Belki hiç bitmicek ama mutluluk getirecek mi yoksa gözüm yolda,ellerim bağrımda hep beklicek miyim ya da kendimi mi kandırıyorum bilmiyorum

Yarın için endişelenmekten bugünümün kıymetini bilemiyorum.Hep bir endişe hep bir korku içindeyim.Odağımı kaybettim, plân yapamıyorum yapsam da emin olamıyorum,yaptığım her şey hatalı gibi hissediyorum.İçine düştüğüm kuyu bana kendimi kaybettirdi çıkışı bulsam da güç bulamıyorum.

Sıradan hırsız; paranızı, cüzdanınızı ve diğer değerli eşyalarınızı çalar. Politik hırsız ise; Geleceğinizi, hayallerinizi, bilginizi, sağlığınızı, mutluluğunuzu ve gülümsemenizi çalar. İkisi arasındaki fark; sıradan hırsız sizi seçer ama politik hırsızı ise siz seçersiniz.

Biriyle kavga edebilirsin, üzülebilirsin, kalbin kırılabilir bunlara dayanabilirsin. ama değersiz hissettirildiğinde dayanamazsın. çünkü varlığını gördüğün bir şeye yokmuş gibi davranmak dayanılmaz hissettirir.

İnsanı yaşı büyütmez Hataları, acıları, hisleri büyütür. Ve insanı iş yormaz, uğraş yormaz, insanı insan yorar.

Kalp kırıldıkça güçlenmedi aksine daha savunmasız ve kaygılı bir şeye dönüştü. Gökteki kuşla, yerdeki taşla bile empati yapıyor olmak beni hayat karşısında daha da güçsüz kıldı ve bazı şeyleri erkenden tecrübe etmiş olmanın ise pratikte hiçbir karşılığı olmadı benim için.

Mesele yaşarken omuz vermekti, öleni taşımak zaten sünnet..

İnsanlar çoğu zaman duygusal acılarını fiziksel acıya çevirirler. Çünkü midem ağrıyor demek, çok üzgünüm canım yanıyor demekten daha kolaydır.

Yaşımın küçük olduğu zamanlarda bile küçücük bir bedende ince düşünen bir yetişkin gibiydim. Ben hep sevdiklerimi incitmemek için yürüdüm bu hikâyede. Bugünde genç bir ihtiyar oturuyor içimde.

Kıymet bilmeyen insanlara melek olsan, kanat sesinden rahatsız olurlar.

Size sıradan gelen bir sözün karşınızdaki insanda nereyi incittiğini bilemezsiniz. Fazla alıngan diye etiketlemeyin insanları. Aynı ateşte yanmadıysanız eğer, yüzde beliren acı bir gülümsemenin ve dilden dökülen "boşver" sözünün gerçekte ne anlama geldiğini asla bilemezsiniz.

Kafamdaki fırtınalar, ruhumun barındırdığı bahçeyi mahvediyor.

Seni büyüdüğün evde dağıtmışlarsa, Yaşadığın hiç bir evde toparlanamazsın.

Her tecrübe saflığımızdan yararlanmış insanların bize bıraktığı izlerdir.

Hiçbir engel yokken, vazgeçip gidenler de var, olmayacağını bildiği hâlde , vazgeçmeden Sevenler de.

İnsan hiçbir şeyle gelir. Her şeyin peşine düşer. Sonra, her şeyi bırakıp hiçbir şeyle gider.

Görmek; hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını görmekle başlıyor.

İnsan yüz yıl bile yaşamaz ama ruhunda bin yılın endişesini taşır.

Tüm kalp kırıklıklarının nedeni beklentidir. Beklediği şeylerin gerçekleşmemesidir. Mesele hiç beklentiye girmemek değil, kimden neyi beklediğini iyi bilmesidir.