อย่าว่าแต่นินทา ทุกวันนี้แค่พูดข้างหูยัง ห้ะ อะไรนะอยู่เลย

กุเปลี่ยนไปอะ แอบรู้ตัว

อยากไปเดินป่าอะ แต่กลัวไปพูดไรเปรตๆแล้วโดนผีหลอก

ความรักสำหรับกุคือ คนที่ขี้เกียจไปไหนมากๆ ติดบ้าน รักการนอน สั่งข้าวกิน แต่ยอมออกมาหาบ่อยๆ เสียเวลาที่นอนเล่นบนเตียง เพื่อเจอ มึงเก้ทปะ

กูเอาแต่โทษเทวดาประจำตัวว่าไม่ทำงาน จนอาจจะลืมไปว่าบางทีเทวดาอาจจะกำลังคิดอยู่ว่าจะเริ่มแก้ปัญหาให้อีเชี้ยนี่จากตรงไหนดี เพราะกูใช้ชีวิตเละเทะเกิน

โกหกมาตลอดเลยว่าไม่อินวันเกิด ไม่อยากได้เค้ก ไม่อยากโดนเซอไพรส์ ทุกคนไม่ต้องทำให้ แต่จริงๆมันเป็นแค่วิธีเดียวที่กุจะลดความคาดหวังที่กุมีต่อคนอื่น จะได้ไม่ต้องร้องไห้ทุกวันเกิดตัวเองอีก อยากกอดตัวเองวัยเด็กจัง

ฉันชอบตัวเองตอนอยู่กับเงิน

mood now :

ประโยคที่เห็นกี่ครั้งก็ยังชอบเสมอ,

ปีนี้ชั้นเหนื่อยบ่อยจัง เหมือนจะไม่ไหวแต่ก็ไหวนั่นแหละ ชีวิตมันก็เส็งเคร็งแบบนี้แหละค่ะ

ไม่ได้ใจเย็น แต่เงียบเพราะรำคาญ

กุในเดือนตุลาคม :

เรื่องจริงนะ ที่บอกว่า พอโสดนานมันทำให้การตัดสินใจจะมีใครสักคนมันต้องใช้เวลานานตามไปด้วย เพราะตอนที่อยู่คนเดียว เราอยู่ในจุดที่ดูแลตัวเองได้ดีมาก ๆ แล้ว ใครที่จะเข้ามาในชีวิตต่อไปต้องไม่ทำให้เหนื่อยเพิ่มจากเดิม ถ้าอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขดีก็พอแล้วแหละชีวิต ไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว

จริง,

สุดท้ายแล้วคุณจะพบ ว่าปลายทางไม่มีใครรออยู่เลย สุดท้ายแล้วคุณจะพบ ว่ามีเพียงคุณเท่านั้นที่อยู่จนตอนสุดท้าย

ฮาโลวีนห่อคริสต์มาส

จริงๆกุไม่ได้เป็นคนใจเย็นหรอก ที่เงียบอยู่คือพยายามต่อสู้กับตัวเองเพื่อคู่กรณีจะได้ปลอดภัยจากปากกุ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในความรู้สึกนี่คือการเลิกอินกับอะไรสักอย่าง จากที่เคยยิ้มเมื่อเห็นสิ่งนั้นกลายเป็นไร้ซึ่งความรู้สึกไปเลยดื้อๆ