گفتی بیا زندگی خیلی زیباست، دویدم

طبق نظر هوسرل تجربه‌ی ما از اشیاء همیشه در بافتی از قصد، انتظار، و معنا رخ می‌ده. وقتی اون بافت درونی شکسته بشه، تجربه‌مون دچار فقدان یا پوچی وجودی می‌شه. این یک تجربه‌ی متعالیه حتی اگر موضوعش خرید یک گل باشه. گل یک چیز فیزیکی نیست بلکه چیزی است که در افق قصد ما پدیدار میشه.

چشماش مکانیسم ماشه‌ست ٫یه نگاه کافی بود تا تحریم‌هام دوباره برگردن. دوباره محاصره شدم... این بار توسط دلتنگی...

تو همون لحظه‌ای هستی که معنا در بی‌معنایی می‌جوشه. مثل سنگی که در دریاچه میوفته ٫ موج ها رو به تاریک ترین پستوها میفرسته تو رخدادی هستی نه از جنس ماده بلکه از جنس ایده آغازین جهان ...

روی به خاک می‌نَهم گر تو هَلاک می‌کنی دست به بَند می‌دهم گر تو اَسیر می‌بری...

آسمونِ تاریک تعقیبم می‌کنه. و اگر شب هم علیه من باشه، کجا می‌تونم پنهان بشم؟

من اگه حیاط باشم، تو رایحه‌ی خشت‌ها هستی، بعد از بارون...

زیر آفتاب داغ ۴۰ درجه یهو ابر شد و بارون زد و حسش رو الان واقعا دوست دارم ٫ قطرات کمی که انگار ماموریت دارن از دل آسمون داغ خودشونو بکشن تا به زمین برسن تا تبخیر و نابود نشن به نظرم یه تلاش برای بودنه

داشتم اول بلوار کشاورز رد میشدم که یه دعا نویس نشسته بود ...از بغلش که رد شدم گفت رد سایه ت خاکستریه بوی طلسم خاموش میدی خندیدم گفتم اون سایه از خودم روشن تره

ردّ گام های تو همه جا هست اگر این زندگی و کابوس هایم به پیدا کردن تو منجر شود می ارزد ...

همینطوری که به حرفاش گوش میدادم، انگار یک پری کوچولو روم پودر جادویی می‌ریخت...

فکر می‌کنم مردها اغلب در پی معنا هستن و زن‌ها اغلب معنا رو خلق می‌کنن...

سرماخوردگی در تابستان ٬ یادآور این است که حتی فصل ها هم از بی نظمی جهان مصون نیستند و من در بستر ...

کاش می‌توانستم همه‌چیز را برایت شرح دهم؛ آن‌گاه تو نیز به من افتخار می‌کردی...

آسمون شگفت انگیزه ! در روشنی روز بهش نگاه می‌کنی، انگار هر ابر خبری از دوردست‌ها آورده، شاید از جنگی در سرزمینی دیگه، یا از عاشقی که شکست رو پذیرفته...

[شهریور هم ماه انگوره و هم رسیدن و در هم تنیدن؛ امّا نه برای ما.]

«اضطراب سی‌سالگی: اینکه بودن ادامه دارد، اما معنا تضمین نشده.» چیزی که به زودی برام رخ میده ...

گُفتا بُرون شُدی به تماشایِ ماهِ نو از ماهِ اَبرُوانِ مَنَتْ شَرم باد رو

در روز تولد ۳۰ سالگی ٫ یک‌سال دیگر به نبودنم نزدیک‌تر شدم، اما شاید همین یعنی بودن ...

هزار قصه رو زندگی کردم، چون بهم گفتن تو در یک کلمه پنهان شدی. چه بازی زیرکانه‌ای!