Bundan böyle sınırlar daha belirgin,çizgiler daha keskin.

"Öyle yorgunum ki; Susupta ağlayasım Ölüpte dinlenesim var...!"

Kalp fazla acıyla ağırlaştığı zaman, insanlar ağlamaz, sessizleşir..

Ağır bir kalple uyumak dünyanın en kötü duygusudur.

Bazı yorgunluklar vardır,uyuyunca bile geçmeyen..

Hayalleri olanlar degil, hayalleri ölenler uyuyamaz..

Bazı şehirler soğuk, bazı cümleler eksik,Bazı insanlar uzak..! Bazı hayatlar yarım.....!!

Sessiz insanlar en gürültülü zihinlere sahiptirler..

Düşünceler cehennemdir.

Şu anda kafamda 2 kişiyiz, biri hayatında başarılı olmak için çalışmalarına devam etmek istiyor, diğer kişi kendini asmayı planlıyor

Nasıl hissettiğimi hiç kimse bilmiyor. Geceleri hayal kırıklığı ve öfkeden uyuyamıyorum.

Belki de çok yolum var belki de vakit erken henüz kaçamadım kafamdaki gölgelerden..

İyiyim ya sadece biraz kafayı toparlamam lazım çünkü intihar düşücesi ile boğuşuyorum.

Arasana beni sesini özledim..

Takılıp düşmek ayrı sırtını yaslamışken düşmek ayrı.

Hiç hissetmedim ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.

Duvarıma pencere çizdim,nefes almaya çalışıyorum..

"Boğulmuşsun, herkes seni suyu bulandırmakla suçlamış."

Bir süre daha tedavi edilmezsem tenha bir yerdeki ağaçta sallanan tek şey dallar olmayabilir..