Hayatta bazı şeyler bedelini ödemeden elde edilemiyor Kabullenmeyi ögrenebilmek için bile kim bilir kaç kere yitmen, kaç kere yanılman, kaç bin kere yere serilmen gerekiyor. Sakinleşmenin, durulmanın ve usul usul bir yaşamın bedeli defalarca aynı yerden yaralanmak oluyor...🥀🥀🥀

rê dirêje rêwî bêhal ü westîya ye...🥀🥀🥀

Ben sizden de değilim diğerlerinden de Ben, dinini ve ırkını aklının yerine koymayanlardanım Ben hâlâ şiir okuyanlardanım Ölürken dinini ve ırkını değil sevgiyi düşünecek olanlardanım...🥀🥀🥀

Peki seni kim bu hale getirdi Herkesin hayatında acımasız olmayı öğrendiği bir yer vardır Bazen kırıldığın için bazen defalarca hayal kırıklığına uğradığın için bazen de çok sevdiğin insanların sana en ağır darbeyi vurduğu için...🥀🥀🥀

li vê dınyayê tenê rastîyek heye ev ji mırıne...🥀🥀🥀

Dil özgürlüğü, yalnızca bir halkın değil, insanlığın ortak değeridir. Eğer gelecek nesillere daha barışçıl ve adil bir dünya bırakmak istiyorsak, önce herkesin kendi kimliğini, dilini ve kültürünü özgürce yaşamasını sağlamalıyız. Çünkü dil bir halkın hafızasıdır...🥀🥀🥀

Hiç kimsenin yararlanabileceğinden fazlasını tekeline alma hakkı yoktur milyonlarca insan açlıktan ölürken zenginlerin yoksullara verdikleri şeyler, kusursuz bir iyilik değil kusurlu bir haktır...🥀🥀🥀

Kanatlarımı kopardılar benim. Hiç kimse yoktu yanımda. Uçmak isterken yere çaldılar, göğe uzanırken toprağa gömdüler beni. Her nefesim, içimde susturulmuş bir çığlık gibi yankılandı. Bir tek ben duydum, bir tek ben hissettim; koca kalabalıkların arasında bile yapayalnızdım.🥀🥀🥀

Ben bu yolu yalnız yürümeye ezelden alışkınım da rüzgar öyle esince birşeyler değişecek sandım. Yanılmışım Bazı yollar kimse gelmesin diye karanlık kalıyor Bazı dualar kabul olmasın diye sessiz ediliyor Ve bazı kalpler kırıldıkça susmayı öğreniyor, sevildikçe eksilmeyi...🥀🥀🥀

Güzel günler gelir mi bilmiyorum ama geçen günler çok şey götürdü benden Sevda makamla ölçülmez Gönül ile tartılır Bir çiçek gibi solsa da sevenin kalbinde yerin vardır Toprağa karışmış bir âşık bile seni yücelten,bir sultandan daha kıymetlidir...🥀🥀🥀

İnsan yazar çünkü konuşmak yetmez Sözcükler sustuğu yerlerden sızar bazen kendini anlamak bazen de unutmak içindir yazmak Kimi yarasını saklar kimi kelimelerle kanatır Ama herkes, yazarken bir şekilde kendine döner...🥀🥀🥀

Sustum… çünkü anlatınca kimse anlamadı. Kırıldım… çünkü her defasında güçlü durmam beklendi. Ve sonunda öğrendim; bazı acılar sadece içine gömülerek yaşanır. Ne bağıra biliyorsun, ne unutabiliyorsun… Sadece sessizce tükeniyorsun...🥀🥀🥀

Şairin dörtlügü.. Kimim ben, neyim Hem Güneş, hem gölgeyim . Dalımda binbir çiçek . Ama kendim çöldeyim..🥀🥀🥀

Kadın yaşamdır yaşam susturulamaz...🥀🥀🥀#amedspor

Kız öldü diyorum Tek başına dışarıdaymış”diyor Kız öldü diyorum Nasıl giyinmiş diyor Soyu sopu,dini,ırkı neymiş diyor Yahu Kız diyorum öldü Umutları,hayalleri,geleceği öldü Annesi öldü,babası öldü İnsanlık öldü Kendini korumaya çalışırken,eziyet edile edile öldü Susuyoruz🥀🥀🥀

Bedenim çürümeye başlıyor göz torbalarımda birikmiş uykusuz gecelerin tortusu ellerim çatlamış bir zamanlar sevmiş birinin elleri şimdi rüzgârda unutulmuş bir harita gibi Dizlerimde romatizma, belimde zamanın kamburu her adımda biraz daha geçmişin ağırlığı var.🥀🥀🥀

Tepkisizlik, bazen bir durgunluk değil yıllardır çabalayan bir kişinin son raddesidir Sürekli çaba göstermek mücadele etmek ve karşılık beklemek insanı yıpratır. Bazen tepki vermemek içsel bir sınır koymak, kendini koruma mekanizmasının sessiz bir ifadesidir...🥀🥀🥀

Şair, “Vazgeçtim” dememiş çünkü vazgeçmek, hissetmemek olurdu. Ve “gözlerin istediğine gülebilir” diyerek, artık senin gülüşün bana ait değil demenin en zarif, en acı hâlini yazmış.🥀🥀🥀

Bazen karar veremiyorum Dışımdaki gülüşlerim mi daha çok yara alıyor Yoksa yüreğimdeki kırık dökük umutlar mı Hangisinin tabutunu taşıyorum sol yanımda? Kaç umut daha solduracağım ruhumdaki mezarda...🥀🥀🥀

Dün sabaha karşı kendimle konuştum Ben hep kendime çıkan bir yokuştum Yokuşun başında bir düşman vardı, Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum...🥀🥀🥀