Çok ilginç bir kavramla karşılaştım, “irade tükenmesi.” Buna göre karar verme mekanizmamızın da kas gücümüz gibi üst sınırı varmış, uzun süre disiplinli ve yoğun işler yaparsak bir süre o da kullanılamaz hale geliyormuş. “İçimden hiçbir şey gelmiyor”un bilimi buymuş kısacası.
bunu kim okuyorsa yüzüne gözüne yanaklarının ucuna can gelsin. güneş kalbine dokunsun göz bebeklerinden kalbine ulaşsın. içi ışıl ışıl parlasın. hayattan korkmasın, kendini akışa hop diye bıraksın. başından aşağı kova kova şans dökülsün. sevdikleri hep yanında olsun.