kendi içimde kendimin kobay faresiyim..

yeni tasarım ve koca yaşlı dünya..

bu dans kaybettiğim her şey gibiydi zaten bana ait olmayan..

kırık bir sandalye, ölmek üzere olan bir kedi, sayfaları kayıp maldoror şarkıları..

bazen kendime kulak misafiri oluyorum..

avanak, yoksul ve asabi değilseniz asla gerçek bir erkek olamazsınız..

imkansız’ı nerde olsa tanırım ve onu bu konuda ikna ederim..

yaşam ilgilenmiyor yaşamanla toprağın köstebeği altüst ettiği kadar..

ben de en az niçe kadar berbat bir niçeciyim. harcanan yılların ve harcanan hayatların doğasını fark edenlere duyduğumuz hayranlıkları saymazsak..

kesitsel gerçekçilik..

car car dış ses, fuck..

im back osi..

içerik içericisi üreten bir mağara alegorisi falan..

başkalarındaki alışkanlıkları ve aptalca küçük tuhaflıkları affetmemiz olanaksız ama kendimizde bütün bunlara taparız..

şarkı sözü çevirenlerindeki anlamsızlığa benzer derinlikte şeyler arıyorsanız şapkasını kafasının üstünde direksiyon gibi kullanarak dans eden birini hayal edin..

bugün malum gecikmeli intihar borçlarınızı ödeme günü..

bugün 32 ağustosa yaraşır bir parça dinlemeyi ihmal etmeyin: king crimson, epitaph..

en tehlikelisi yaratıcı tıkanıklığın gün gelip bir şeyleri yeneceğine dair inancınızdır. o şey hiç var olmadı ya da hep burdaydı ve hüküm sürdü. diğer şeyler gibi yani tıkanıklığa sebep olan diğer tüm şeyler gibi. şeyleri siktir edin..

utanç dünyayı kurtaramaz ama sizi rahatlıkla öldürebilir. yani siktir edin..