توضیح داده بودم که وضع جاری، جهنم وسط‌بازهاست؛ اصولا کاسه‌کوزه اینها را خود فرقه شیعه و سرکرده‌اش به‌هم می‌زند وگرنه اپوزیسیون دستش به جایی بند نیست. اظهارات اخیر عراقچی که بارزترین نماینده وسط‌بازی‌ست، نشان می‌دهد که ناامید شده است: ضحاک، کیش و مات است youtu.be/2JpPqIvr9hI

شیعه برای اشغال ایران سنتا به نیروهای نظامی غیرایرانی و ایدئولوگ‌های بی‌وطن متکی بوده است. در دوران معاصر، نقش ایدئولوگ‌های بی‌وطن را چپ‌های ایدئولوژیک ایفا می‌کنند که به علت توجیه سیاست‌های جهادی، چپ جهادی هم نامیده می‌شوند: از جنگ چالدران تا جنگ ۱۲ روزه youtu.be/EfauYhaxv7c

سیاست جنگی فرقه تبهکار، زمین سوخته است؛ آنها چیزی برای ایران باقی نخواهند گذاشت که امثال زیدآبادی، اسلام‌گرایی خود را با استناد به آن، ایران‌گرایانه جلوه دهند. ایران‌گرایی ضداسلامی وجود خارجی ندارد؛ اما اسلام‌گرایی ضدایرانی، همین الان سر کار است و دفاع از آن غیرقابل توجیه است.

به زن و بچه مردم در داخل ایران بارها حمله کرده بودند و چیزی نشده بود؛ فکر نمی‌کردند اگر به زن و بچه مردم در اسرائیل واقعا حمله کنند، پس‌گردنی می‌خورند… بالای ۴۰ سال بود شکر زیادی می‌خوردند هزینه‌اش را کارمند ایرانی می‌داد؛ حساب نکرده بودند توی اتاق خوابشان منفجر شوند…

وضع ما محصول آشفتگی سیاسی پس از حذف نهاد پادشاهی‌ست؛ اگر همه‌پرسی را طوری تدارک کنیم که مخالفان پادشاهی با هم ائتلاف کنند، اینها در مراحل بعد، بر سر جمهوری با هم توافق نخواهند کرد؛ همه‌پرسی دو گزینه‌ای، فقط تنش را به تعویق می‌اندازد: درباره دفترچه اضطرار youtu.be/9MqMBMcsHl8

اینکه نعیم قاسم گفته است که برنامه خلع سلاح حزب‌الله، حیات را در لبنان تهدید می‌کند، نسبت تشکیلات شیعه را با جامعه میزبان آفتابی می‌کند: همان‌طور که یک تومور سرطانی بدخیم، یا خود می‌میرد یا میزبان را می‌کشد، هر تشکیلات شیعه هم یا می‌میرد، یا میزبان را می‌کشد. این قاعده کلی‌ست.

برخی می‌گویند «پادشاهی مطلقه» هم یک گزینه است و باید در کنار مشروطه، در همه‌پرسی طرح شود. موضوع همه‌پرسی در دفترچه اضطرار، تعیین نوع حکومت است و بنابراین باید «انواع حکومت» مورد سوال قرار گیرد نه نسخه‌های ممکن از یک نوع حکومت. نسخه‌های ممکن از یک نوع، در مجلس موسسان بحث می‌شود.

فرقه‌ها، از نفرت شهروندان نسبت به زندگی و جامعه، مایه می‌گیرند و دین را برمبنای این نفرت، بازتعریف می‌کنند. ترکیب سوسیالیسم و دین که سابقه درازی در سیاره دارد، بر نفرت طبقاتی مبتنی‌ست. در دینکرد ششم چنین دینی، بددینی نامیده شده است: ترکیب مذهب و سوسیالیسم youtu.be/b9qCKQL4_lA

صومعه‌های مسیحی، به صورت کمون اداره می‌شد و مسیحیت آنها از منظر جامعه‌شناسی سیاسی، نوعی «ایدئولوژی اپوزیسیون» بود. شهر لحسا که ناصر خسرو در قرن ۵ دید هم، نه با ایدئولوژی اسلامی، بلکه با نوعی ایدئولوژی اپوزیسیون (شیعه) اداره می‌شد: ترکیب مذهب و سوسیالیسم youtu.be/b9qCKQL4_lA

فردوسی قهرمان فرهنگی مبارزه با استعمار اسلامی بود؛ اگر تیپ‌هایی که خود را «مسلمان فرهنگی» یا «چپ فرهنگی» می‌خوانند از فردوسی خوششان نمی‌آید، علتش واضح است: نمایندگان تاریخی سنت‌های استعماری، از قهرمانان بومی و ملی خوشش نمی‌آید: فردوسی خط مقدم مبارزه ماست youtu.be/R5zzjDC4IxY

محمد ارکون در گفتگو با ماهنامه کیان گفته بود که تنش‌زایی با اسرائیل، مانع توسعه در خاورمیانه است چون عقل ستیزه‌گر را بر عقل توسعه چیره می‌کند. کیان را فورا بستند. اما حقیقت تعطیل نمی‌شود. اسرائیل‌ستیزان، فقط یهودستیز نیستند. آنها متهم به ویران‌سازی برنامه‌ریزی‌شده خاورمیانه‌اند.

نمی‌دانستم که احتمال اقتباس/سرقت ادبی از کتاب داوران در ادبیات اسلامی، ممکن است مورد اشاره قرار گرفته باشد؛ چارلز جان الیوت، در قرن ۱۹ هم کنده شدن دروازه‌های خیبر به دست علی را یک confused echo از داستان سمسون می‌داند: سامسون در غزه: مرزها و آدم‌ها youtu.be/E1ei00jwLDc

مهرداد بهار، ضحاک را قهرمان خلقی می‌دانست! اینکه «ضحاک» در نگاه چپ‌های ایدئولوژیک، «قهرمان» است، ستیزه‌گری این ناروشنفکران را با نظم اجتماعی آشکار می‌کند. آنها در تاریخ معاصر هم عموما در کنار ضحاک‌های زمان ایستادند: و اینک اهرمن: تبارشناسی گوشت‌خواری youtu.be/DsocG-i8M-o

مستند «راه میان ما: نجات نهایی» از جشنواره فیلم تورنتو حذف شد و بعد اعتراض سازندگان، اجازه یک نوبت پخش پیدا کرد! مستند «صدای هند رجب» دیروز ۳ سپتامبر، این قدر تشویق ایستاده گرفت که رکورد زد! درست حدس زدید: اولی، روایت اسرائیلی‌هاست و دومی روایت فلسطینی‌ها bit.ly/4g65wg6