[Orhan Veli'nin şiirleri "uzun bir yoldan sonra denizi görmek gibidir.] "Saadetinden geçtik, Ümidine razıydık"

[F. H. Dağlarca, "Kitap Arasındaki Çiçekler"e şiir yazmış.] "Bıraktın bir hatıralar yığınında beni de yavrum; Ki sevgim verdi sana bir koku gibi bütün dünyasını. Ve ben bu sabah vaktinde iyice hissediyorum, Bir kitap arasına bırakılmış çiçeklerin yasını."

[Tanpınar'ın "Eşik" şiirini arada bir açıp okuyorsanız o kritik eşiği geçtiniz demektir. ]

[Attilâ İlhan geceleri konuşmaya başlar.] "gecenin ortasında ne işin var"

Yarın Ankara Sosyal Bilimler Bilimler Üniversitesinde şöyle bir program var. İlgilisine...

Edip Cansever şiiri, iyi gelir.

[Sait Faik, yine mahzun.] "Bu böyle bin dokuz yüz bilmem kaça kadar sürüp gidecektir. Ve yine bin dokuz yüz bilmem kaçta kitap bastırmak, yazı yazmak takatinden mahrum nalları dikeceksinizdir. Ve yine bin dokuz yüz bilmem kaçta sizi kimseler hatırlamayacaktır. Yaşasın Edebiyat!"

"Asıl yoksulluk ondan sonra başlıyor Bütün kara parçalarında Afrika hariç değil."

"Kim bilir hangi yıldızın Kısır çöllerinde şimdi"

"Bir gönül tavafı yüz bin hacc'olur Gönülleri tavaf kılmaz mısınız?" [Âşık Tüccarî]

[Daima Tanpınar] “Hayatta ‘hep’ veya ‘hiç’ten başka bir had tanımamıştı. Ve bu ‘hep’i elde etmek için ‘hiç’in kısır çölünde yaşamayı tercih etmişti.” [Saatleri Ayarlama Enstitüsü]

[Karlı bir gece vakti uyandırabileceği dostları olan mesut insanlara.] "Bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına Ölümden anlayan, ciddi bir yaprak Unutulacak diyorum, iyice unutulsun Neden büyük ırmaklardan bile heyecanlıydı Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak."

"Kuşlar kuşların yanına, yapraklar Yaprakların yanına Hiçbir şey yalnız kalmıyor İnsandan başka dünyada." [Edip Cansever]

[Bazı küçük hakikatler...] "Anne, saygılı sordu: - Geciktik mi acaba? Çocukların çoğu gelmiş. Hademe kadın ilgisiz, - Parasız yatılı imtihanların çocukları hep erken gelir. Hiç gecikmezler." [Füruzan, Parasız Yatılı]

"Bir insanın bu kadar doludizgin, bu kadar kendisinin dışında kalabilmesi için bir değil birkaç hayatı boyunca hemen hemen hiç yaşamamış, nesiller boyunca kendisini hapsetmiş, sadece en büyük felâketlere kadar lezzet, kendinden çıkış, bir yığın şeyi özlemiş olması icap ederdi."

[T. Uyar iyidir.] "Üç beş kalem insan gelip geçtiler Benim aradığımı bulup geçtiler Biliyorsunuz bu dünya bana yetmez Biliyorsunuz bütün kapıları omuzladım Kimini açtım kimini açamadım Bütün gemileri dolaştım limanlarda Hepsi rıhtımlara bağlıydılar Bütün adalar vakti yitikti"

“Yurdunu terk etmişti Mecnun, çölü de terk etsin Söyleyin, görme hevesinde ise Leylâ’yı da terk etsin” [M. İkbal]

[Bazı cümleler var ki...] "Dünya," dedi bir dilek gerçekleştirme fabrikası değil. [J. Green, Aynı Yıldızın Altında]

[Edip Cansever, hakikatlimizdir.] "Gördün mü hiç suyun yanmasını tuzda" ("Ben Ruhi Bey Nasılım" 1976)

[Mehmet Rauf Bey, müstesnadır.] "Kalabalıklar içinde yaşamak fakat içine girmeden." [Mehmet Rauf, Eylül]