خنکم کن خنکم کن. نذار اینجا بمونم تا بپوسم [از گرما]

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

احمد برادر قاسم و حبیب لاجوردی، پسر محمود لاجوردی و برادرزاده اکبر لاجوردیان رحمت الله علیهم اجمعین.

خواب دیدم رفته‌م طوس مقبره فردوسی، دیدم کلی بلدوزر و جرثقیل و... باغ و استخر و همه چیز رو خراب کرده‌ن و دارن ساختمون‌های عجیب و غریب و بلند می‌سازن. توی خپاب گریه کردم. ولی خود مقبره دست نخورده بود.

چقدر کار دوست دارم بکنم و هیچ نمی‌کنم. الله اکبر از این همه اهمال.

لباس در حد ستر عورت و حفاظت از گرما و سرما. «چرا کاپشن پوشید کت نپوشید، چرا سبزه سرخ نیست.» این اداها چیه دیگه؟ برین دنبال کاراتون.

یادی کنیم از مرحوم سید حبیب لاجوردی که در سالگرد درگذشت او هستیم.

امروز از لسان آیات با مورچه‌های خونه صحبت کردم. فردا سخن از لونی دیگر خواهد بود.

به نظرم مورچه‌ها موجودات بی‌فکری هستند. تا حالا یک مورچه هم ندیده‌ام که چند لحظه در حال تأمل باشه. همیشه مشغول حرکت از این طرف به اون طرف اند. البته موجودات کوشا و بی‌نهایت مؤدبی هستند. به هم که می‌رسند سلام و احوال پرسی می‌کنند حتی اگر صدبار و بیشتر تکرار شود.

بزرگوار یه بار هم قبلش از رو متن نخونده.

چیز چرا انقد اخم کرده.

مشروطه... مصدق...!

استادِ یگانه و نامدار عبدالحسین خسروپناه هم هست.

از گزاره‌های که این روزها زیاد گفته میشود بدیع بودن ابتکار پزشکیان است. به گمانم ما نباید تاریخ را از خودمان آغاز کنیم و باید تجارب پیشین را از یاد نبریم. صورت بدوی‌تر این تجربه آقای #پزشکیان را #خاتمی هم انجام داده بود. آن تجربه مکتوب نشد و نسل‌های بعد و مورخان محروم شدند.

اول صبح معمولا دارم در تحقیقاتم به جاهای خوبی می‌رسم که ناگهان باید برم سر کار و تحقیقات ابتر می‌مونه.

ترک توییتر تا اول آذر به حول و قوه الهی

چون عمر تبه کردم چندان که نگه کردم در کنج خراباتی افتاده خراب اولیٰ

دردا که به خیره عمر بگذشت.

"دلم گرفت والله"

چرا بیدارین؟