"yaşamak! başka
neye bu kadar sevmek adı altında eğilir ki başım;
yahut niye bir koşuşturma sırasında gelsin aklıma,
dişlerimin arasında güpegündüz boğulan yaşadıklarım"
Şiir: Mehmet Metli
bubisanat.com/posts/elbette-…
şimdi tuhaf, kadim bir kesinlikle bitiyorum
ervahın haberi mi veya kendisi mi yok hâlâ
bilinen ne kaldı, ne kalır cevaplayamıyorum
sükutun başı eziktir beynimdeki yamalı yuvayla
doğuşumda bir hikmet, bir hikaye bulunmazken,
belki bu yapay çağ beni de kamufle eder sandım
yine yaşıyorum işte dokuzbin günün ardından
bilmem niçin içlenerek hep gözyaşlarını andım
üstelik kim bilir ne kadar zamandır ağlayamazken