حسین این را داد و گفت: «می‌گویند اگر هزار درنای کاغذی بسازی، به آرزویت می‌رسی. روزی یک درنای کاغذی می‌سازم تا روز هزارم به تنها آرزویم برسم: #آزادی !» #حسين_شنبه‌زاده / دومین ملاقات ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ زندان اوین #زندانی_نقطه

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده‌ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا تصنیف «آمدی» با صدای #حسین_شنبه‌زاده در سن نوزده سالگی خوابگاه دانشگاه بهشتی، حوالی سال ۱۳۸۶

سلام بچه‌ها سال نوتون مبارک #حسین_شنبه‌زاده نوروز ۱۴۰۴ - زندان اوین

از سالی که گذشت فقط همین‌ها رو فهمیدم... سال نو مبارکِ شما و همهٔ آزاده‌ها. دلم روشنه که سال بهتری پیش رو داریم. مرنجان دلت را، خدا را رها کن غمت را، رها کن مخور غم، مخور غم نگارا مخور غم، مخور غم نگارا

بنشین به یادم شبی تر کن از این می لبی که یاد یاران خوش است یاد آور این خسته را کاین مرغ پر بسته را یاد بهاران خوش است #حسین_شنبه‌زاده

«گر آمدنم به من بُدی نامدمی» #حسین_شنبه‌زاده

«معاشران ز حریفِ شبانه یاد آرید… ز بی‌وفاییِ دورِ زمانه یاد آرید» #حسین_شنبه‌زاده

یک سال. #حسین_شنبه‌زاده

برادرم #حسین_شنبه‌زاده هم به‌همراه سایر زندانیان بند ۴ زندان اوین به زندان تهران بزرگ (فشافویه) منتقل شده. تنش سالمه.

خودُم را از خودُم کم دارم امشب

ترا من چشم در راهم شباهنگام که می‌گیرند در شاخ تَلاجَن سایه‌ها رنگ سیاهی وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم ترا من چشم در راهم #حسین_شنبه‌زاده

«یاد» که می‌گفت همینه ها! :) همیشه بهش می‌گم به‌یادشید. دم‌تون گرم. #حسین_شنبه‌زاده #خشایار_سفیدی

«بی‌دین، نقطه را اصلاح کرد». گویا کاربر #جیمز_بی‌دین توی زندان سرِ #حسین_شنبه‌زاده رو تراشیده. با توجه به حجم موی حسین، می‌شه گفت در این مواقع، آرایش‌گر و آرایش‌جو «چو بنشینند، برخیزند».

دوش بر یادِ حریفان به خرابات شدم خُمِ مِی دیدم، خون در دل و پا در گِل بود

سعدی گفت: رویْ بر خاکِ عَجز می‌گویم هر سحرگه که باد می‌آید «ای که هرگز فرامُشت نکنم هیچت از بنده یاد می‌آید؟»