سرم به قدری درد میکنه الاناس یه کابوی بیاد بالا سرم بگه دووم نمیاره باید خلاصش کنیم! و خلاصم کنه..

دلم می‌خواد تا قبل مرگم ادینبورگ رو ببینم.

تو زندگیم از هیچی به اندازه خوش‌بینی و حسن اعتمادم به دیگران ضربه نخوردم.

انقدر تغییر مودم سریع اتفاق میوفته که الان به زور دارم سعی میکنم گریه نکنم. با اینکه حتی نمیدونم گریه چرا!

اونجا که سهراب سپهری میگه: نه تو میمانی و نه اندوه...

تو دنیای مجازی آدمایی رو می‌بینم که تو زندگی واقعی پیدا نمیشن. نمیدونم، شاید شما هم فقط از دور قشنگید...

نیازمند اتفاقاتی جالب‌ انگیزناک هستم.

من اگه آهنگ بودم: Sway/frank sinatra...

هوا ادای ابری بودن درمیاره، ولی دریغ از یه قطره بارون. دلم برای هوای بارونی تنگ شده :((

انقدر خواهرزاده‌مو دوست دارم که بعضی وقتا از شدت دوست داشتنش دلم می‌خواد براش گریه کنم.

پنجشنبه خوبی بود خوش گذشت...

قدرنشناسی یکی از زشت‌ترین صفاتیه که یه آدم می‌تونه داشته باشه.

کاش یکی به مامان من بفهمونه که با همه سختی‌هایی که اینجا هست، من دوست ندارم مهاجرت کنم و دهن منو با مهاجرت دختر فلانی سرویس نکنه!

یه مرز باریکی بین خیلی اهمیت دادنو، کلا اهمیت ندادنم هست که اگه ردش کنم کل روابطم میره رو هوا.

خدایا دوتا بلیط دبی و دوتا بلیط کنسرت ابی جان عزیزم🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯

آره آدم می‌تونه هم‌زمان که برای آینده برنامه‌ریزی میکنه به این فکر کنه که کاش شب بخوابه و صبح دیگه بیدار نشه.

فکت: گول این اعداد چند هزارتایی فالوورها رو نخورید، چون سرابی بیش نیست. هیچکس واقعا اهمیت نمیده. اگه همین الان دکمه‌ی دلیت اکانت، یا دی‌اکتیو رو بزنید نه کسی می‌فهمه، نه حتی شاکی و غصه‌دار میشه. اگه چیزی می‌نویسیم یا کاری می‌کنیم اول و آخرش مخاطبش خودمونیم. همین.

هیچی لذت‌بخش‌تر از خواب، بعدِ یه ناهار خوشمزه نیست.

بعد از ایرانی بودن سخت‌ترین کار دنیا، کار تو معدنه.

شب شب بی‌کلام گوش کردن و غرق شدن در اندوه و آرامشه.