Elimizi bırakanları dilimizden düşüremedik ya yazıklar olsun bize..

Ne diyordu şair; Yıkıldı yolunu bekleyen şehir Şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir..

Bana kütük, ona kör kütük..

🎼Sana sarılınca geçer sandım geçer sandım..

Adına gülümsediğim

Kadının kalbi küçük bir kuş kadardı. Ve adamı çok seviyordu. Adamın gökyüzü olmasına gerek yoktu, kadının kanatlarını kırmasaydı, yeterdi.

uğruna çok sigara yakılırdı ama ben kullanmıyorum

kadın, sığındığı tek limanda başka bir kadın gördü. okyanusun ortasında kendini yaktı. artık kadın yok, adam mutlu.

Bekledim ben sadece. Belki sevgimi görürsün, belki beni görürsün diye.

yine de sen, hep, her şeye rağmen, her zaman sen.

Sevmeler sustuğunda, ağlamaya başlıyor bütün gözler.

Belki belli etmedik ama bizde çok kırıldık, üzüldük, hissizleştik

Ah, hiç unutamayacağım kırgınlıklar birikti içimde, anlatamadım. Anlamadın beni, ciğerimin nasıl yandığını hissedebilseydin keşke.

Mesafeler birleştirdi bizi, bir de sözler Razı olma hiçbir sessizliğe Biliyorsun seni seviyorum.

uğruna yakılan sigaralar da sevdaya dahil.

Ve sana yeniden inanmayı deliler gibi istemek.

"seni uyutmayan neyse beni de uyutmayan o."

Uyuyalım gecenin ortasında eylülün birinde..

Ne kadar söz varsa düne ait, şimdi yeni şeyler söylemek lazım.

Hüzün; hissedilmesi kolay olmayan, çok narin, ince bir sestir...