از دانشجو دیگه فقط اسمش مونده. هیچکی دیگه شبیه دانشجو‌ها رفتار نمیکنه.

این ویدیو جدید کوروش و ایمان، داستان استودیو و اینکه این استودیو چقدر خفنه و چقدر محتوا قراره داخلش تولید بشه از پادکست گرفته تا آشپزی و این رشد فوق‌العادشون داخل یوتوب به همراه برنامه ریزی خفن، که از اون ویدیو‌های خیلی قدیمی میا الان رسیده به اینجا واقعا جذاب و خفنه.

تو یکی دو روز آینده فیلم جدید سرشا رونان رو میبینم تا یه بار دیگه از بازی بی‌نظیرش لذت ببرم.

این آلبوم بهرام و سورنا خوب بود، واقعا خوب بود مخصوصا ترک آخرش. ولی خب دیر بود، من دلم کنار هم خوندن بهرام سکوت و سورنای مرد تنها رو میخواست. رو بیتای ساده‌ی آتور.

منم همینطور آقای دنیرو تو تاکسی درایور منم همینطور.

دلم یه عصر بارونی جمعه تو آزادی میخواد در حالی که کریم باقری و ماته دراگه‌چوویچ و پژمان نوری و محسن خلیلی هنوز بازی میکنن. گلرای تیمم واعظی و حسن رودباریانن.

پارسال فقط منچستر کیری بود. امسال هم منچستر کیریه هم رئال هم اینکه کیرم تو کسی که دخیا رو برای اونا رد می‌کنه.

این آهنگ last dance with mary Jane که اسنوپ خونده و بیتشو Dre زده همون وایب کلاسیکو میده straight outta Compton.

دلم حتی به امتحان کردن سریال جدید هم نمیره. فقط outlander چون تو سالهای ۱۷۰۰ تا ۱۸۰۰ و داخل اسکاتلند اتفاق میفته. لاست به خاطر نوستالژی و اون داستان بی‌نظیر. وایر و سوپرانوز چون دیگه قرار نیست سریالی به اون خوبی ساخته بشه. فقط و فقط تکرار اینا.

اگه رئال این فصل انقد کسشر نبود تا همین الان ۸۰ درصد قهرمانیش مسجل شده بود.

یکی از قشنگ ترین و لطیف ترین و آندرریتد ترین آهنگ‌های ایرانی باغ بارون زده قمیشیه.

دلم هنوز باهات صاف نشده ولی چطور میتونم اون اپیزودای فوق‌العاده، دیالوگ‌های عمیق، فضاسازی محشر، شخصیت پردازی خفن و اون موسیقی متن پر احساسو فراموش کنم. پس تو هم تو این لیست جا داری game of thrones عزیز.

ترید لوکا با دیویسو کجای دلم بذارم.

من دلم برای معصومیت اون بچه میسوزه از یه روستا با هزار امید و آرزو درس خوند اومد تهران. با خون دل براش لپ تاپ خریدن اینقدری که جونشو داد تا لپ تاپشو نده دیگه قاب مظلوم تر ازین دیدین؟ جونشو میده چون می‌دونه جونم بکنه دوباره نمیتونه یه لپ تاپ بخره بخدا ما هم همینیم.

چندبار اومدم بنویسم ولی نیازی به نوشتن من نیست. اینجا دانشجو که باشی بالاخره یه روزی، یه جایی این غمو حس میکنی، این تاریکی رو.

داشتم فکر میکردم که گزارشگرا وقتی می‌خوان به یه بازیکن بگن پاشنه آشیل تیم، بقیه بازیکنا باید پرفکت باشن و جزو نقاط اسیپ پذیر تیم نباشن. چون در غیر این صورت اصلا درست نیست استفاده از این عبارت.

لعنتی ساعت چهار صبحه.

واقعا این oxygen 8 ژان میشل ژار چه خاطراتی رو که زنده نمیکنه.