Bir ben kaldım tenhasında gecenin, avutulmamış ben.

kapalı yağmurlu havaların verdiği keyif

bir gönül hikâyesi anlatırdı gözlerin uzaklarda olsan da senin kalbimde yerin

“Hocam roman okumak nedir ya. Ekonomi, iş, para, tarih kitapları okunur ama edebiyatın çağı geçti.”

"sen yapamazsın,beceremezsin" laflarını duyduktan sonra bizim mental

“Until death, all defeat is psychological”

Oturmamış karakter, net olmayan bir dil, öz eleştiriden yoksun bir ruh kadar yoran bir şey yok; hak edilmemiş bir ego kadar yavan, üzerine düşünülmemiş bir cümle kadar toksik.

kafaya takma işini bırakırsak geçireceğimiz değişim

boynumuz yiğit boynu, bükerse sevda büker..

Seni şövalye ilan ettikleri aynı kılıçla iyi geceler geçireceksin.

Oglum bi siktir git beni de mi stiuationshiplesinler

The Grief of the Pasha, by Jean Leon Gerome (1885)

"seviyor" diyebilmek / seviyor diye bilmek

Zamanla acının nasıl da hafiflediğini görmek garip. Kaybolduğu için değil, kalbinin onu sessizce taşımayı öğrendiği için. Bazı günler varlığını bile unutursun, ta ki bir şarkı, bir koku ya da bir anı hatırlatana kadar.

Ağladığın geceleri, kalbindeki acıları çekinmeden bana getir; sen tükenme, beni bitir.

"hem hayat bu belli olmaz"

Hayat, duygularınızı, çabalarınızı veya iyiliklerinizi umursamaz. Acımasızdır ve izin verirseniz sizi ezer.

“Taş kırılır, Tunç erir, ama Türklük ebedidir.”

en sonda "hayatın inişlerini istemiyorum, çıkışlarına değmez" diyo, arthur schopenhauer bu sözün önünde diz çökerdi