Güzel insan… “Dalgınlık olmuş.”

Yaptığı kötülükten en ufak pişmanlık dahi duymayana iyilik adına verilebilecek hiçbir ders yoktur, boşuna insani duygularınızı ve umutlarınızı zedelemeyin. Onlara musibet, karşı tarafın göstereceği iyi niyetten daha çok gereklidir maalesef.

Efendimiz Hz. Muhammed Hatice Annemiz’e sordu: “Hatice bana kim inanır?”

İbretlik; sonuna kadar izleyin.

Evliliği sadece mutluluk olarak görüp de evlilik kararı almak sizi mutlu etmez! Evlilik; güzel bir ev, güzel eşyalar, güzel giysiler ve mükemmel bir düğünden ibaret değildir; varlığı ve yokluğu, hüznü ve sevinci, nihayetinde bazen anlamayı ve kimi zaman da anlaşılmayı kapsar.

Mesele kötüye karşı kaybetmek değil, kaybettiğinde dahi insanlığa bir şeyler katabilmektir. Çünkü insanlık, iyi insanlar kaybettiğinde değil, iyilik savunulmayı bırakıldığında kaybolur.

Mal, mülk neyse de sevdiklerini de beraberinde kaybetmek ne beter acı. Allah milletimize böyle acılar yaşatmasın. Vefat edenlere Rabb’im gani gani rahmet, gönlü ve bedeni yaralı kalan kardeşlerimize şifalar ve sabır ihsan eylesin. Biliriz 6 Şubat ne kadar soğuk ve acı bir gündür.

İnsanın sadece fiziki yapısı ve aklı değil, zamanla duyguları da olgunlaşıyor; merhamet duygusu, hoşgörü, sevgi, saygı… Tecrübenin güzelliği insanın sadece fiziğine ve aklına değil, duygularına da ilmik ilmik yansıyor; nihayetinde insana olgunluk denen hakiki benliği katıyor.

Umudun olmadığı yerin zifiri karanlıktan farkı yoktur; yönünü bulamazsın, ellerin bir boşluktadır, varacağın yeri seçemezsin. Nihayetinde insan kaybeden bir varlıktır, gücünü, güzelliğini, zamanını… Lakin umudunu da kaybettiği anda yaşam bulanıklaşır, karanlıkta manayı kaybeder.

Bütün farklılıkları yok eden, insanı eşitleyen, mağfiret ve merhamet ayı. Hoşgeldin can RAMAZAN.

Hayaller hep yarıda kalmakla meşhurdur ama yine de hayal kurmak güzel şeydir. İnsan her ne şart altında yaşarsa yaşasın güzel bir hayal kurup bir de ona umut, çaba ve sabır eklenince yaşama mana geliyor.

İncitilmişsiniz affedemiyorsunuz…

İmtihan dünyası bu; herşeyle sınanacağız elbette. Büyük söylememek, kibirli olmamak gerek! Yeniden başlamak geçmişi unutturur belki zamanla. Ama yanlışta ısrar etmek, tekrarı mümkün olmayan bir sınıfta kalma davranışıdır.

Bu böyledir: Dünler özlenir Yarınlar beklenir Bugünler hebâ edilir.

Birbirimizi kırmanın maharetine değil de gönül almanın zarafetine ihtiyacımız var. Varsın, zarifliğimizi zayıflıktan saysınlar.

Her beşer kederi kadar olgun, hoşgörüsü kadar samimi, merhameti kadar insandır.

Bir insanı yaptığı hataları değil, ısrar ettiği yanlışları tanımlar. Düzeltmek yerine yok etmeyi, barışmak yerine kavga etmeyi devam ettirmek insanın kendine ve insanlığa vereceği en büyük zarardır. Hatayı kabul etmek ve bunu düzeltmek erdemdir; yanlışı sürdürmek ise cehalettir.

Güzel olan bazen de saklı kalmadır. Tıpkı iyilik gibi, göze sokulduğu zaman kıymetini yitirir.

Azeri kardeşlerimizin düeti; o kadar güzel söylemişler ki, dinledikçe bağımlılık yapıyor.

Babalar günü için her yerden reklam mesajları gelirken bu videoyu hatırladım. İşte “baba olmak”