چې جيب دې دروند وه نو خبره دې پخپله درنیږي او وزن پيدا کوي ژباړه

کاڼي ته چي لاس کړم نو دپاسه دا اواز راسي څله يې دخداي له ذکره باسې عبادت کوي چا توره اخستې ده په دې دنيا خپل حق غواړي څوک ودې ته ناست دي چي حساب به په قيامت کوي زه د شک په سترګه د لستوڼي مار ته وګورم دوى وايي دروېش خو د دوستانو هم نفرت کوي «دروېش»

د تـبـاهــۍ نه وړانـدې بــچ کـړې زمـا قـام خـالقـه غاښ چې ترې واخلې بيا به څه کړي په بادام خالقه (شاعر؟)

دغه د غرونو غوندې خلق وينې دا سټې څوک هم نړولې نه شي دلته وحشت پاتې کيدلې نه شي اغياره پام دا د پشتو وطن شې د جګو غرو او حوصلو وطن دې دا د سندرو او ټپو وطن دې دې خاورې مور نه به لوګی کاندو ځان خو دا سرونه ټيټيدلې نه شي زمونږه غرونه څوک خوړلې نه شي

وا هلکه‌دا څه ليټئ ده جبهه مقاومت په ټرمپ شوې حمله په غاړه واخيسته 🤣😂😂

مقتول پښتون دی قاتل هم پښتون دی په حق شهید خوباطل هم پښتون دی د نـنـګ ددومـره کارنـامــو بــاوجــود خوخلک وایی جــاهــل هم پښتون دی منــم چـې دغه د اغيار سـازش دی خودې سازش کې داخل هم پښتون دی چــې دوزخـونــو تــه وردانــګـي فــدا د جــنـتـونــوقـابــل هـم پښتـون دی شوکت علي

تا غمونه د لالي خوري؛ او ما خپله بېوسي خوري مینه داسې بد مرض دی مینه ګل غوندې ځواني خوري انقلابه! انقلاب دی انقلاب رانه سړي خوري د غربت په رنځ اخته یم؛ رانه وینې د زړګي خوري ځه! ورځه! ته د چا یاده؛ ما دا خپله تنهایي خوري غمه! تاته حاجت نه شته؛ سکون خپله زندګي خوري

ډېر کارونه په کولو خدائ تمام کړي هر یو کار خو د ښېرو او دعا نه وي عطشان بونيرې

د عشق رټلې ژبه ماته راکړه؛ چې سوې ـ سوې چغې و وهمه! د ویر ماښام دی ځان را ورسوه لکه شیعه سینه او زړه وهمه دا بد نیتي به له زړه وباسمه؛ نورې به وروره! ستا پښې نه وهمه ژوند مرور دی بیا په نه خبره نارې تر شاه ورپسې زه وهمه تا هېرومه بدلومه عادت ځان په بلا د بېلتانه وهمه سکون

زما په یاد کې ټوله شپه وي ویخه خدای ته ژاړي؛ پوهېږمه! د هر بنګړي ـ ازار به ما وهي زه پلار یم؛ خو د خپلې لور ازار دی را پسې؛ زه مور یم؛ خو د خپل بچي ـ ازار به ما وهي قسمته! کار خو ستا و، زما دې کې څه ګناه وه؟ قسمته! چې د خپل لالي ـ ازار به ما وهي طاهر سکون

دردونــه قلاریـګـې لـږ د مـالـګـي پـۀ اوبـــو چـې څـوک درتـه یـادیـږې پۀ ژړا شـه ورپسـې 💔 شـاه سـعـود

ژونده! بخښنه کوه؛ ما دې ازار اخیستی قسمت مې ښه نه راځي؛ له ما یې یار اخیستی زه یې یتیم را لوي کړم جنګ را نه پلار اخیستی تا دې وعدې واخیستې؛ ما انتظار اخیستی ماښام سر ټیټی راغی غم دې خمار اخیستی موږ سادتوب د کلي؛ تا خوي د ښار اخیستی سکون دې غم د مینې؛ په اوږو بار اخیستی!

داسې په ژړا چې ځواني تېره شي مه را درومه بیا چې ځواني تېره شي حسن د ځوانۍ سره تړلی وي ختمه شي ښکلا چې ځواني تېره شي. بهلول مروت

عقيده مې هم د عشق په مذهب ده ستا په ښکلو ښکلو سترګو مې ايمان دى اصليت په کې د هر سړي بربنډ دى دا دنيا مثال د ډمې د مېدان دى دروېش روښان

چې ډېریګو څومره لا بې خونده کېږو قــــامـــه دا څه د کمال بې کــمالي ده

ځان ته پخپله په سر لاس راکاږم ځان ته پخپله وايم خدای به خير کړي

څومره به څوک عمر د ساګانو سره اوږد کړي ژوند خو تمامېږي که یوه شیبه یې کال هم کړې څه وکړو سعوده! چې رڼا خیرنه شوېده سترګې نه پاکیږي، که په اوښکو یې کنګال هم کړې سعودصیب