İkbal Uzuner'in kesilen kafasının atıldığı noktada protesto yapan genç kızın açtığı döviz:
"Rastgele bir yere çiçek bıraksak, bir kadının mezarına denk gelecek."
Ben Abdurrahman Özkul.
Daha 14 yaşındaydım.
Okul çantası değil, iş eldiveni taşıyordum. Bir plastik fabrikasında kolumu makineye kaptırdım.
Çok kan kaybettim, hayata gözlerimi yumdum.
Çocuklar oyun oynarken ben çalışıyordum. Kimse “Bu yaşta neden burada?” demedi…