امروز روبروی آ اس پ یک نفر را دیدیم که داشت با در پرایدی ور می‌رفت. متوجه شد ما داریم نگاهش می‌کنیم. لحظه‌ای سرش را آورد بالا و به ما نگاه کرد. بعد دوباره سرش را انداخت پایین و به کارش ادامه داد.

عکس پروفایلم در واقع یک عکس دونفره بود. کلی گشتم، اما عکس تکی پیدا نکردم. در تمام عکس‌هایم سرم به سمت یک فرشته‌ی کوچولو خم شده. فرشته‌ای که دو سال است با خودش دریادریا شادی و عشق و ترس و نور و اندوه و شوق و خلاصه زندگی آورده و الان دارد با «لالایی خرگوش‌ها» آرام‌آرام می‌خوابد.

آقای دزد خیالش راحت بود که ما باعث گیر افتادنش نمی‌شویم و واقعا هم نشدیم. اما چرا؟ هیچ‌کس نمی‌داند.

هفته‌ای که وسطش تعطیل است، در واقع دو تا شنبه دارد. شنبه‌ها هم که از نظر کاری خون جای بارون می‌چکد.

بزرگوار در حالی که در تقلا برای گرفتن شیشه‌ی مربا و دولپی بلعیدن محتویاتش موفقیتی حاصل نکرد، فرمود: «دارم عصبانی می‌شم.» پ.ن: وی ۲۰ ماهه است.

کل سعادت آباد و پونک چند ساعت تاریک تاریک بود، حتی چراغ‌های خیابان. خیلی عجیب و آخرالزمانی.

یکی از همسایه‌ها به دلیل باز ماندن درب پارکینگ، در گروه ساختمان برایمان ابراز تأسف کرد. البته در گروه اصلی که مردان ساختمان + من در آن عضویم، نه آن یکی که همسر مدیر ساختمان ساخته تا زنان ساختمان داخلش همفکری کرده و نظرات خود را جهت تصمیم‌گیری نهایی به همسران خود منتقل کنند.

مشاهده‌ی اخیرم این بوده که در «خانه‌ی بازی» پسرها بیشتر از دخترها با اسباب‌بازی‌های قسمت آشپزخانه بازی می‌کنند. شاید چون از این جور اسباب‌بازی‌ها کمتر برایشان می‌خرند؟

تنها انتظاری که از نارنگی می‌رود هسته نداشتن است که متأسفانه بعضی از نارنگی‌ها همین را هم برآورده نمی‌کنند.

چرا بعضی‌ها لوبیای قرمه‌سبزی را جدا می‌پزند؟

مردن ۲۵ درصد گرانتر شد.

مهم‌ترین دستاورد ۴۰۳ برای من ساختن ارتباط‌های کاری خیلی ارزشمند بود که هم نتایج خوبی برای سازمان داشت و هم کار را برایم لذت‌بخش‌تر کرد.

رفتیم باغ‌فردوس و تجریش‌گردی به رسم هر سال نوروز و زیبایی دیدیم. چه جوان‌هایی اسماعیل 🤌🏻

پسرم امشب در جریان مذاکراتی غیرمستقیم با پدرش که قصد داشت بخواباندش، رو‌ به من کرد و گفت: خوابم میاد ولی نمی‌خوام بخوابم.

مرکز روان‌تحلیلی ایرانیان که موسسش دکتر معین و دکتر صنعتی هستند، درمانگران خوبی دارد. دستمزد بعضی از درمانگرانش تا جایی که می‌دانم چندان بالا نیست.

تماشای ویدیوی شستشوی فرش‌های بسیار کثیف در اکسپلور اینستاگرام

به خاطر یک ورق دیگر از این لواشک حاضرم روحم را به شیطان بفروشم.

امروز در نمایشگاه کتاب خانم معلمی بهم گفت این کتاب شما (زنان پیشرو) را ما در کتابخانه داریم. بچه‌ها تکه‌پاره‌اش کرده‌اند از بس برده‌اند و خوانده‌اند. چند روز پیش هم بهش گفته بودند: «خانم از اینا قرمزش هم اومده (جلد دو). میشه برامون بگیرید؟»

بعضی هفته‌ها این‌طوری هستند که آدم لازم است بابت به‌سلامت تمام کردنشان به خودش تبریک بگوید.

خداوندا بدون AI چطور زندگی و کار می‌کردیم؟ 🙄