ጥንት የሶቪየት መሪዎች ሲያረጁ ራስን የመግለጥ ፈተና ይገጥማቸው ነበር። አርጅተውና ደክመው በሕዝብ ዘንድ ላለመታየት። በዚህ የተነሣ ጎልማሳ እያሉ የነበራቸው የድሮ የጉብዝና ፎቶና ቪዲዮ ተደጋግሞ እንዲታይ ይደረግ ነበር። ጃውሳ ይሄ የሶቪየት

"ቅዳሴ ሲያልቅበት፣ ቀረርቶ ሞላበት" ይሄንን ወደ ካናዳኛ የሚተረጉምልኝ ባገኝ።

ጀፎረ - የጉራጌ ትውፊታዊ የገጠር ኮሪደር የዥር ዳና( የወሰን ጉዳይ ዳኞች) የቦታውን ወሰን ይለካሉ፤ ያሠምራሉ። ጎዳናው 100-150 ሜትር ስፋት አለው። መስቀለኛ መንገድ ሲሆን እስከ 200 ሜትር ይሰፋል። የፍራፍሬ ዛፎች በቀኝና በግራ አሉት። በጀፎረ ሕግ

ነባሩን ለውጥ የተካው አዲስ ለውጥ የ2010ሩ ለውጥ ከኢትዮጵያ ሁለተኛው ዘመናዊ የፖለቲካ ዘመን(የመጀመሪያው የኢትዮጵያ ዘመናዊ የፖለቲከ ለውጥ ከቀዳማዊ ዐፄ ኃይለ ሥላሴ እስከ 1966 አብዮት ያለው ነው) ለውጦች በአንድ መሠረታዊ ነገር ይለያል። የ66ቱ

"ዝንጀሮ የሚሞተው በወጣትነቱ የዘለለውን ገደል በእርጅናው ጊዜ ለመዝለል ሲሞክር ነው" ሀገርኛ ብሂል። እማማ፤ የዛሬ 50 ዓመት አድርገውት ይሆናል፤ ዛሬ ግን አርጅተዋል።

በኋላ በኋላ ደርግ አስቀረው እንጂ፣ "አስለቃሽ" የሚባል "ሞያ" ነበረ። አስለቃሽነት ሥራ ነው። በምርጥ ክፍያ የሚሠራ። ከልቅሶው በፊት መረጃ ይሰጣታል። ምርጥ ምርጥ ምግብና መጠጥ ይቀርብላታል። "ሕዝቡ እንዲያለቅስ አድርጊልን" ትባላለች። ከዚያ፣

ከ20 ዓመት በፊትይመስለኛል። ከኢትዮጵያ ወደ ውጭ ስሄድ አንድ ቤተሰብ አንድ ሥራ ሰጠኝ። እገሌ የተባለ ሰው ከዚህ ሠፈር እንቶኔ ወደተባለ ሀገር ከሄደ ቆየ። ሲሄድ ለቤተሰቡ፣ ለዘመዱ፣ ለሠፈሩ ብዙ ቃል ገብቶ ነበር። ፈረንጆች ያውቁኛል ስለዚህ

(ክፍል ሁለት) እንደ ደረስኩ የማውቃቸውን ሰዎች መጠየቅ ጀመርኩ። ስሙን የሚሰሙት ሰዎች ሁሉ ይተያዩና ሽፍንፍን አርገው ያልፉታል። አንዳንዶችም " ታውቀዋለህ እንዴ?" ይሉኛል። አንድ ሰው ብቻ "ለምን ፈለግከው?" አለኝ። "ቤተሰቦቹ አደራ ብለውኝ"

"የማይሄድ እግር ዕንቅፋት አይመታውም" ዶክተር ዐቢይ አንድ ሥራ በሠራ ቁጥር መንገድ ላይ ለሚኮለኮሉ ዕንቅፋቶች

ስለ በጎቹ መብት፣ ቀበሮ ጥብቅና፣ ከተከራከረ፣ ለፍየል ነጻነት፣ ነብር ወገብ ይዞ፣ ከተደራደረ፣ ለዶሮ በሽታ፣ ሸለመጥማጥ ተግቶ፣ ከተመራመረ፣ ከጥገት ላም ጋራ፣ ነብር አብሮ ከኖረ፣ ጭልፊት ከጫጩት ጋር፣ ቀለበት ካሠረ፣ ድመት አይብ ጠልቶ፣ ቅቤ

የጉርጥ፣ የአይጥና የአይጠ መጎጥ ትብብር፤ መጎጥ አይጥን፤ አይጥ ጉርጥን እስክትበላት ድረስ ነው።

የዐቢይ ምጽዋተኞች ብጹዕ ወቅዱስ አቡነ ጳውሎስ(በረከታቸው ይደርብንና) በነበሩ ዘመን አንድ ሰው እሳቸውን ሰድቦ መጽሐፍ ያሳትማል፡፡ ቤተ ክህነቱ ይከሰዋል፡፡ እሱም ይታሠራል፡፡ በኋላ አቡነ ጳውሎስ ይሰማሉ፡፡ “ለምን ከሰሳችሁት” አሉ “እርስዎን

ደመናው አጉረመረመ። እስኪበቃውም ጮኸ። ፀሐይ ግን ድምጽ የላትም። ከደመናው ውስጥ መብረቅ ወጣ። አገር ይያዝልኝ አለ። ፀሐይ ግን ዝም ብላ ሥራዋን ትሠራለች። ደመናው ፀሐይዋን ሸፈነ። እንደ ጉድ ዝናቡን ጣለ። ዝናቡ ተጨቃጨቀ፤ ተንጫጫ፣ ተጯጯኸ

በሁሉም ነገር ተሸንፎ ከሊግ መውረዱን ያረጋገጠ አንዳንድ ቡድን፣ የመጨረሻውን ጨዋታ የሚያደርገው በአጫዋቹ ተገዶ ብቻ ነው። ለዋንጫ ስለማይጫወት ለእርግጫ ይጫወታል። ዓላማ ስለሌለው ዒላማም የለውም። ቢያገባም ባያገባም ለውጥ ስለሌለው ኳሱን

ሞዐ ተዋሕዶ የፖለቲካ እንጂ የሃይማኖት ተቋም አልነበረም። ሽፋኑ ግን ሃይማኖት ነው። ያቋቋሙትም በቤተ ክህነት ውስጥ ያሉ፤ በአንዳንድ ማኅበራት ውስጥ ያሉና በፖለቲካው ውስጥ ያሉ አካላት በመቀናጀት ነው። ከሰባቱ አመራሮች ሁለቱ ውጭ ሄደዋል።