Sosyal medya, başkalarının en parlak anlarını sürekli göz önüne sererken, kendi hayatımızı yetersiz gibi hissettirebiliyor. Gerçeklik filtresizken, ekranlar abartılmış mutluluklarla dolu. Bu fark, içten içe eksiklik hissini büyütüyor.
Çocuğa hakaret et, sevgisiz büyüt, ağladığında yüzünü çevir… sonra da “benim çocuğum neden böyle?” Sürpriz değil, mucize olurdu normal olsa.
Bazı insanlar gerçekten anne olmamalı
"Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de.
Sana hep hep yeniden başlamak isterim."